Τα προβλήματα δεν έρχονται απλώς για να έρχονται, τα προβλήματα ερχόμενα φέρνουν μαζί τους και μία ευκαιρία για να κερδίσουμε κάτι, να ξεπεράσουμε μία κατάσταση, η οποία ίσως είναι μία πρόκληση για εμάς, και η οποία έχει έρθει γιατί είμαστε έτοιμοι και αρκετά δυνατοί για να την ξεπεράσουμε.
Όσο μεγαλύτερο το πρόβλημα, τόσο μεγαλύτερη και η πρόκληση και τόσο μεγαλύτερο το κέρδος για εμάς, αν θα μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε.
Αρκετοί από εμάς φτάσαμε πλέον στον πάτο. Η πλειοψηφία μας φτάνει στην απόγνωση, στην μεμψιμοιρία, στην αγανάκτηση, στην απελπισία. Ας σκεφτούμε έστω και για λίγο με έναν διαφορετικό τρόπο.
Το ότι φτάσαμε στον πάτο, μπορεί από μία άλλη σκοπιά αν το δει κανείς, να είναι από θετικό έως εξαιρετικά πολύτιμο για την υπόλοιπη ζωή μας, διότι αν δεν πιάσεις πάτο, ποτέ δεν θα αποκτήσεις τη δύναμη να αλλάξεις τα πάντα.
Να αλλάξεις τα πάντα δεν σημαίνει ότι πετάς πέτρες στο Σύνταγμα ή ότι ακολουθείς ακραίες λύσεις στον εξωτερικό κόσμο.
Αλλάζεις τα πάντα σημαίνει ότι αφού έχεις επιτέλους αποκτήσει τη δύναμη, αλλάζεις αυτό το οποίο ολοκληρωτικά σου ανήκει: Τον εαυτό σου.
Επιτέλους ακολουθείς μέσα σου τα δικά σου πιστεύω και πετάς στα σκουπίδια προκαταλήψεις όπως το «τι θα πει ο κόσμος». Εμείς ζούμε τη δική μας ζωή και υλοποιούμε τα δικά μας όνειρα. Είναι πολύ μίζερο να ζούμε τη ζωή μας κοιτώντας δίπλα μας, πλάγια, αν μας επικροτούν οι άλλοι.
Θα πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να διαθέσουμε τον χρόνο μας, την ενέργειά μας. Να βλέπουμε το κακό, να το διορθώνουμε και να πηγαίνουμε στο καλύτερο. Να μην παρατάμε την προσπάθεια. Ο πόλεμος κερδίζεται μέσα από τις νικηφόρες μάχες. Και καμμία μάχη δεν κερδίζεται εάν δεν ρίξουμε όλη την προσπάθειά μας για τη νίκη.
Είναι δυστύχημα να γνωρίζουμε τι θέλουμε και να μην το πράττουμε. Να κρυβόμαστε από φράσεις του στυλ: «Συμφωνώ, αλλά είμαστε πολύ λίγοι ακόμα. Ας αφυπνιστεί η κοινωνία πρώτα. Ας γίνουμε 1.000 και μετά προχωράμε»
Στη πραγματικότητα με τη μη πράξη μας, μία νέα ιδέα, μία διαφορετική στάση ζωής που μας εκφράζει και θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε, την ακρωτηριάζουμε. Διότι αυτή η νέα ιδέα θα εξαπλωθεί δια μέσου μας. Από εμάς θα φτάσει σε δύο, από δύο σε τέσσερεις κ.ο.κ. ανθρώπους. Όταν λέμε περίμενε να αλλάξει η κοινωνία πρώτα και μετά εμείς, κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και το χειρότερο: Κρυβόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Αν αποφασίσουμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας, αμέσως ανεβαίνουμε επίπεδο. Πως το καταλαβαίνουμε: Με τον πιο φυσικό τρόπο, αναγνωρίζουμε την άγνοια μας και μέσα από την προσπάθεια ανοίγεται ο δρόμος που η άγνοια μετουσιώνεται σε γνώση και δύναμη.
Ερχόμενος σε επαφή με ανθρώπους που η καρδιά μας λέει ότι μιλάνε με ειλικρίνεια, που μας λένε ότι στο χέρι μας είναι να γκρεμίσουμε όλες τις αυταπάτες στις οποίες βασίζεται η κοινωνία, η οικονομία, ο πολιτισμός μας.
Αντιλαμβανόμαστε καθώς προχωράμε ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά του σύμπαντος: Ότι το μέσα μας και το έξω από εμάς συνδέονται. Ότι εγώ και εμείς, όλη η ανθρωπότητα, συνδέονται. Ότι ο γρηγορότερος και καλύτερος τρόπος για να αλλάξει αυτός ο ανυπόφορος και μίζερος κόσμος είναι να αλλάξουμε εμείς.
Εγώ και εμείς είμαστε το ίδιο. Είμαστε τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο ίδιοι.
Δεν χρειάζεται να απαρνηθούμε τη διαφορετικότητά μας. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας. Κάθε ένας από εμάς, κάθε ομάδα, κάθε παροδικό αντάμωμα, κάθε μονοπάτι που προχωράμε μαζί, φτάνει κάπου και προσφέρει στο σύνολο.
Μπορούμε όλοι μας να προχωράμε μαζί. Να συνθέτουμε ένα ανομοιογενές σύνολο, το οποίο όμως να είναι Μονάδα. Και σε αυτό να συμμετέχουμε όλοι μας. Κάτι σαν μία Συνέλευση της Αρχαίας Ελλάδας. Αποδεχόμενοι τη διαφορετικότητα του άλλου, και το ότι μέσω αυτής γνωρίζουμε ακόμα περισσότερα πράγματα και έχουμε ακόμα περισσότερες λύσεις και εναλλακτικούς τρόπους για να αντιδράμε και να αγωνιζόμαστε.
Γιατί, μέσα από τη διαφορετικότητά μας, το ον που βρίσκεται μέσα μας εκδηλώνεται, δραστηριοποιείται και δημιουργεί.
http://emmkopanakis.blogspot.com/
