Μέσα από τα βάθη των αιώνων ακούμε ευκρινώς τη φωνή του ψαλμωδού: «Ήρα τους οφθαλμούς μου εις τα όρη όθεν ήξει η βοήθειά μου».
Όντως το παρελθόν μάς στέλνει μηνύματα αφύπνισης και ανάτασης, αρκεί να τα επισημάνουμε, να τα αποκωδικοποιήσουμε και να τα υιοθετήσουμε, αρκεί να τα ανακαλύψουν και να μας τα προσφέρουν με ειλικρινές ενδιαφέρον οι πολιτικοί και πνευματικοί μας ταγοί.
Οι Ευρυτάνες δεν σηκώνουν μόνο τους οφθαλμούς τους προς τα ευρυτανικά βουνά, αλλά αίρουν και τους πόδας τους για να επισκεφθούν πολλάκις το χωριό τους. Και, βέβαια, θεωρώ αδόκιμο τον όρο επιστροφή, γιατί οι Ευρυτάνες ουδέποτε έφυγαν πραγματικά από τον τόπο τους. Σήμερα, όμως, στον καιρό της οικονομικής δυσπραγίας και πολυειδούς κρίσεως, που διογκώνονται οσημέραι τα προβλήματα και η ζωή γίνεται αφόρητη στις πόλεις, οφείλουμε όλοι μαζί, οφείλει το κράτος και οι Ευρυτάνες ταγοί, να ετοιμάσουν το ευρυτανικό χωριό και να δημιουργήσουν επειγόντως συνθήκες επιστροφής των Ευρυτάνων. Ας μην επαναληφθεί το ίδιο λάθος της άτακτης και χωρίς προϋποθέσεις φυγής των ανθρώπων της υπαίθρου προς τις πόλεις και της διόγκωσης των πόλεων με τα γνωστά προβλήματα.
Άλλες, ευρωπαϊκές και μη, χώρες είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους τους ορεινές. Σε καμία οι κάτοικοι δεν έχουν σε τόσο μεγάλο ποσοστό ξενιτευθεί. Κατάντησαν οι Ευρυτάνες να διασκορπιστούν στα πέρατα της γης, για να ζήσουν και να μεγαλουργήσουν. Είναι ίσως μοναδικό φαινόμενο, που έπρεπε να απασχολήσει την ελληνική κυβέρνηση και τους επιστήμονες που ασχολούνται με την ανθρωπογεωγραφία (θέμα μου για το πρόσφατο συνέδριο της Πανευρυτανικής που απορρίφθηκε αναιτιολόγητα ενώ υπήρχε στο θεματολόγιο του συνεδρίου).
Καλόν είναι να παίρνουμε εντολές αφύπνισης και ανάτασης από το παρελθόν, κάλλιον όμως να μην κοιτάζουμε μόνο πίσω, γιατί θα πάθουμε σαν τη γυναίκα του Λωτ, θα ακινητοποιηθούμε. Ο άνθρωπος του αιώνα μας ναυαγεί μέσα στη θάλασσα του περιττού και αγνοεί την αναγκαιότητα του αναγκαίου. Απεδείχθη ο άνθρωπος μεγαλειώδης μόνο σε στιγμές και ανεπαρκής μέσα στο χρόνο.
Καιρός να παύσουν να ευδοκιμούν τα δηλητηριώδη άνθη μέσα στο εύκρατο κλίμα της ηδονής των δυνατών και της ανοχής των πολλών. Είναι καιρός του ποιήσαι. Οι Πόντιοι Πιλάτοι δεν δικαιώνονται από την ιστορία.
Όντως το παρελθόν μάς στέλνει μηνύματα αφύπνισης και ανάτασης, αρκεί να τα επισημάνουμε, να τα αποκωδικοποιήσουμε και να τα υιοθετήσουμε, αρκεί να τα ανακαλύψουν και να μας τα προσφέρουν με ειλικρινές ενδιαφέρον οι πολιτικοί και πνευματικοί μας ταγοί.
Οι Ευρυτάνες δεν σηκώνουν μόνο τους οφθαλμούς τους προς τα ευρυτανικά βουνά, αλλά αίρουν και τους πόδας τους για να επισκεφθούν πολλάκις το χωριό τους. Και, βέβαια, θεωρώ αδόκιμο τον όρο επιστροφή, γιατί οι Ευρυτάνες ουδέποτε έφυγαν πραγματικά από τον τόπο τους. Σήμερα, όμως, στον καιρό της οικονομικής δυσπραγίας και πολυειδούς κρίσεως, που διογκώνονται οσημέραι τα προβλήματα και η ζωή γίνεται αφόρητη στις πόλεις, οφείλουμε όλοι μαζί, οφείλει το κράτος και οι Ευρυτάνες ταγοί, να ετοιμάσουν το ευρυτανικό χωριό και να δημιουργήσουν επειγόντως συνθήκες επιστροφής των Ευρυτάνων. Ας μην επαναληφθεί το ίδιο λάθος της άτακτης και χωρίς προϋποθέσεις φυγής των ανθρώπων της υπαίθρου προς τις πόλεις και της διόγκωσης των πόλεων με τα γνωστά προβλήματα.
Άλλες, ευρωπαϊκές και μη, χώρες είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους τους ορεινές. Σε καμία οι κάτοικοι δεν έχουν σε τόσο μεγάλο ποσοστό ξενιτευθεί. Κατάντησαν οι Ευρυτάνες να διασκορπιστούν στα πέρατα της γης, για να ζήσουν και να μεγαλουργήσουν. Είναι ίσως μοναδικό φαινόμενο, που έπρεπε να απασχολήσει την ελληνική κυβέρνηση και τους επιστήμονες που ασχολούνται με την ανθρωπογεωγραφία (θέμα μου για το πρόσφατο συνέδριο της Πανευρυτανικής που απορρίφθηκε αναιτιολόγητα ενώ υπήρχε στο θεματολόγιο του συνεδρίου).
Καλόν είναι να παίρνουμε εντολές αφύπνισης και ανάτασης από το παρελθόν, κάλλιον όμως να μην κοιτάζουμε μόνο πίσω, γιατί θα πάθουμε σαν τη γυναίκα του Λωτ, θα ακινητοποιηθούμε. Ο άνθρωπος του αιώνα μας ναυαγεί μέσα στη θάλασσα του περιττού και αγνοεί την αναγκαιότητα του αναγκαίου. Απεδείχθη ο άνθρωπος μεγαλειώδης μόνο σε στιγμές και ανεπαρκής μέσα στο χρόνο.
Καιρός να παύσουν να ευδοκιμούν τα δηλητηριώδη άνθη μέσα στο εύκρατο κλίμα της ηδονής των δυνατών και της ανοχής των πολλών. Είναι καιρός του ποιήσαι. Οι Πόντιοι Πιλάτοι δεν δικαιώνονται από την ιστορία.
