Γράφει ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος
Σε άλλες συνθήκες θα λέγαμε πως βγάζουμε δόντια, κάνουμε τα πρώτα βήματα ή διάφορα άλλα σημαντικά που συνάδουν με την ηλικία, το περιβάλλον και την εν γένει κατάσταση που βρισκόμαστε ή που είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε εμείς κι κάποιοι άλλοι γύρω μας.
Στην περίπτωση όμως του βιβλίου που ξεκίνησα να φτιάχνω από τον Μάρτιο που μας πέρασε για τον Μιχάλη Ρούσσο και τον Ασφοντυλίτη της Αμοργού, σήμερα είμαι σε θέση να σας ανακοινώσω πως άρχισε να τυπώνεται.
Έχει ήδη πλήρες εξώφυλλο (και οπισθόφυλλο όπως βλέπετε στη φωτογραφία) πράγμα που είναι και το σημαντικότερο για ένα βιβλίο καθώς μπορούμε να το δείχνουμε, να το καμαρώνουμε μέχρι να έρθει και το σώμα των σελίδων για να συμπληρωθεί και να το πιάσουμε την ερχόμενη Παρασκευή στα χέρια μας δεμένο και όμορφο .
Λέω επιτέλους γιατί όντως είχε λίγες περιπέτειες και κόντεψε να μη βγει ούτε και αυτό το μήνα. Έκανα ότι είναι δυνατόν να ξεπεράσω τις όποιες αδυναμίες και τα τεχνικά προβλήματα που υπήρχαν αλλά αυτό που έπαιξε σπουδαίο ρόλο ήταν ένα διαδικτυακό ευχέλαιο γιατί πέραν των άλλων, με τσάκισε το κακό «μάτι» που είχε πέσει πάνω μου.
Δεν πίστευα σε αυτά τα πράγματα αλλά άμα απαριθμήσω τα απρόοπτα και άσχημα γεγονότα που συνέβησαν θα καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνει μάτι και το οποίο δεν επηρεάζει μόνο τη δημιουργία ενός βιβλίου αλλά ένα σωρό πράγματα της ζωής και χαλάει τη διάθεση μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος που ξέρει να ξεματιάζει.
Ένα μόνο θα σας πω για να πιστέψετε πως υπάρχει μάτι και τι κακό κάνει. Ήμουν στο σπίτι του βοσκού στον Ασφοντυλίτη και γλίστρησε από την τσάντα μου το μικρό δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι που είχα όλες τις συνεντεύξεις κι έπεσε μέσα στο φλιτζάνι με τον καφέ. Καταλαβαίνετε πως ένιωσα και πόσο χρόνο χρειάστηκα μετά να τις ξανακάνω.
Τέλος πάντων, θα έχουμε καιρό να μιλήσουμε για το «μάτι» και για το βιβλίο βεβαίως τις επόμενες ημέρες και αφού βεβαίως το ξεφυλλίσουμε και κάνουμε την κριτική μας. Ως τότε, από την Πάρο και την Αντίπαρο θα κάνουμε σχέδια για τα επόμενα βιβλία που δεν θα έχουν να κάνουν μόνο με τις Κυκλάδες αλλά και την Πίνδο, τα Άγραφα, το Γράμμο και τους ανθρώπους τους.
Σε άλλες συνθήκες θα λέγαμε πως βγάζουμε δόντια, κάνουμε τα πρώτα βήματα ή διάφορα άλλα σημαντικά που συνάδουν με την ηλικία, το περιβάλλον και την εν γένει κατάσταση που βρισκόμαστε ή που είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε εμείς κι κάποιοι άλλοι γύρω μας.
Στην περίπτωση όμως του βιβλίου που ξεκίνησα να φτιάχνω από τον Μάρτιο που μας πέρασε για τον Μιχάλη Ρούσσο και τον Ασφοντυλίτη της Αμοργού, σήμερα είμαι σε θέση να σας ανακοινώσω πως άρχισε να τυπώνεται.
Έχει ήδη πλήρες εξώφυλλο (και οπισθόφυλλο όπως βλέπετε στη φωτογραφία) πράγμα που είναι και το σημαντικότερο για ένα βιβλίο καθώς μπορούμε να το δείχνουμε, να το καμαρώνουμε μέχρι να έρθει και το σώμα των σελίδων για να συμπληρωθεί και να το πιάσουμε την ερχόμενη Παρασκευή στα χέρια μας δεμένο και όμορφο .
Λέω επιτέλους γιατί όντως είχε λίγες περιπέτειες και κόντεψε να μη βγει ούτε και αυτό το μήνα. Έκανα ότι είναι δυνατόν να ξεπεράσω τις όποιες αδυναμίες και τα τεχνικά προβλήματα που υπήρχαν αλλά αυτό που έπαιξε σπουδαίο ρόλο ήταν ένα διαδικτυακό ευχέλαιο γιατί πέραν των άλλων, με τσάκισε το κακό «μάτι» που είχε πέσει πάνω μου.
Δεν πίστευα σε αυτά τα πράγματα αλλά άμα απαριθμήσω τα απρόοπτα και άσχημα γεγονότα που συνέβησαν θα καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνει μάτι και το οποίο δεν επηρεάζει μόνο τη δημιουργία ενός βιβλίου αλλά ένα σωρό πράγματα της ζωής και χαλάει τη διάθεση μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος που ξέρει να ξεματιάζει.
Ένα μόνο θα σας πω για να πιστέψετε πως υπάρχει μάτι και τι κακό κάνει. Ήμουν στο σπίτι του βοσκού στον Ασφοντυλίτη και γλίστρησε από την τσάντα μου το μικρό δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι που είχα όλες τις συνεντεύξεις κι έπεσε μέσα στο φλιτζάνι με τον καφέ. Καταλαβαίνετε πως ένιωσα και πόσο χρόνο χρειάστηκα μετά να τις ξανακάνω.
Τέλος πάντων, θα έχουμε καιρό να μιλήσουμε για το «μάτι» και για το βιβλίο βεβαίως τις επόμενες ημέρες και αφού βεβαίως το ξεφυλλίσουμε και κάνουμε την κριτική μας. Ως τότε, από την Πάρο και την Αντίπαρο θα κάνουμε σχέδια για τα επόμενα βιβλία που δεν θα έχουν να κάνουν μόνο με τις Κυκλάδες αλλά και την Πίνδο, τα Άγραφα, το Γράμμο και τους ανθρώπους τους.
