Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Η ελληνική γλώσσα - Γράφει ο Κώστας Ηλ. Μήτσιος

Αρχίζει να γίνεται συνείδηση πλέον ότι η ελληνική γλώσσα αποτελεί το τιμαλφέστατο στοιχείο της ελληνικής μας κληρονομιάς, αλλά και τη μαγική γλώσσα που επηρέασε καταλυτικά τις ευρωπαϊκές.
Και ενώ οι νεοέλληνες είχαμε φτάσει σε ένα ζηλευτό σημείο κατανόησης των υπέροχων πνευματικών δημιουργημάτων των προγόνων μας, καταληφθήκαμε ξαφνικά από ομαδική παράκρουση και βάλαμε σε προκρούστια κλίνη τη γλώσσα μας και αντικαταστήσαμε στα σχολεία μας τα αρχαία κείμενα με κακότεχνες μεταφράσεις, πιστεύοντας ότι έτσι θα πάμε μπροστά.
Αναγνωρίζεται σήμερα και από μετανοούντες πολιτικούς ότι το μόνο που «πετύχαμε» είναι η πάνδημη απελευθέρωση από σταθερούς κανόνες εκφράσεως και γραφής και η ενίσχυση του αισθήματος ότι μπορεί καθένας μας να γράφει, να ορθογραφεί και να τονίζει όπως αυτός νομίζει. Μια γρήγορη ματιά στα έντυπα που κυκλοφορούν θα επιβεβαιώσουν την επικρατούσα Βαβυλωνία εκφράσεως και γραφής και την καθίζηση της σκέψης.
Αλλά κάποιοι «Έλληνες» προχώρησαν περισσότερο. Αφού εξαφάνισαν τα αρχαία ελληνικά από την εκπαίδευση, κατασκεύασαν το εξάμβλωμα του μονοτονικού, ερωτοτρόπησαν για τη μετατροπή του αλφαβήτου σε λατινικό και πρότειναν την αγγλική ως δεύτερη επίσημη γλώσσα. Θα ακολουθήσουν η εθνική μας παράδοση, ο εθνικός μας στρατός, ο εθνικός μας πολιτισμός, η εθνική μας ταυτότητα, η εθνική μας θρησκεία, η εθνική μας ιστορία;
Η διαχρονική φράση του Ιησού όταν τον επισκέφτηκαν οι Έλληνες, «ελήλυθε η ώρα», είναι λίαν επίκαιρη σήμερα. Ήλθε η ώρα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να περιφρουρήσουμε τη γλώσσα μας, τον πολιτισμό μας, την παράδοσή μας, τα σύμβολα.
Γιατί άραγε καταντήσαμε αξιοθρήνητοι δούλοι του ξενικού γλωσσικού ιμπεριαλισμού; Γιατί γελοιοποιούμαστε στα μάτια των ξένων που θαυμάζουν την ελληνική γλώσσα και τη σέβονται ως μητέρα τους; Δεν γνωρίζουμε ότι η υποδούλωση ενός λαού ξεκινάει από τη γλωσσική αλλοτρίωση; Είναι καιρός να λύσουμε τη σιωπή μας, να δώσουμε τη μάχη, να υπενθυμίσουμε στους Ευρωπαίους το καθήκον τους, να υπαγορεύσουμε την ανάγκη κοινής ευρωπαϊκής συνείδησης και να ενώσουμε τη φωνή μας με τις φωνές των θιασωτών της ελληνικής γλώσσας.