Ἰητρικὴ τεχνέων μὲν πασέων ἐστὶν ἐπιφανεστάτη.
Μέγα το χρέος να διαφυλάττουμε ανόθευτη την αρχή αυτή και μάλιστα σε δύσκολους και χαλεπούς καιρούς, που αρχές και αξίες δοκιμάζονται σκληρά. Μεταξύ των αρχών αυτών και εκείνες που αφορούν την υγεία και την ιατρική τις οποίες καλούμαστε να τηρούμε να εφαρμόζουμε και να προβάλουμε σαν άσβεστη ακτίνα φωτός, κι όταν ακόμα γύρω μας επικρατεί σκότος, σαν μήνυμα παρηγοριάς κι ελπίδας. Από το λόγο του Ι. Πριοβόλου κατά τη διάρκεια της εναρκτήριας τελετής του 6ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Παθολογίας το 2000.
Κηδεύτηκε στις 14 Ιουνίου 2011, σε κλίμα συγκίνησης ανάμεσα σε συγγενείς, συναγωνιστές, συναδέλφους και συνανθρώπους ο Ιωάννης Πριόβολος, ο «σοφός ιατρός» όπως χαρακτηριστικά ονομάσθηκε από κάποιους. Ο Άνθρωπος που με το σπάνιο ήθος του, την ευρεία ιατρική και εν γένει μόρφωση, το πάθος του για το ιατρικό λειτούργημα, «διέπρεψε ως μάχιμος κλινικός ιατρός στο πεδίον του καθήκοντος». Με αυτά τα τελευταία λόγια του είχε απονείμει το έτος 2000 η Ελληνική Εταιρία Παθολογίας το Ασκληπιείο βραβείο για τη μεγάλη του προσφορά στην ιατρική.
Ο Ιωάννης Πριόβολος γεννήθηκε στη Χρύσω Ευρυτανίας, στην περιοχή των Αγράφων, το Νοέμβριο του 1921. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Καρπενήσι ως άριστος μαθητής και εν συνεχεία εφοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό φοβερά αντίξοες συνθήκες λόγω της Ιταλο-γερμανικής φασιστικής κατοχής.
Ανήκε σε οικογένεια της οποίας όλα τα μέλη είχαν προσχωρήσει στην Εθνική Αντίσταση στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη. Μεγάλες ήταν οι απώλειες της οικογενείας: Η αδελφή του Σαββούλα, η οποία είχε γίνει καπετάνισσα και σκοτώθηκε σε ηλικία 18 ετών κι ένας ακόμη αδελφός. Αδελφός του είναι επίσης ο «καπετάν Ερμής», παλαίμαχος καπετάνιος του αρχηγείου της Ευρυτανίας και ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Βελουχιώτη. Ο ίδιος εξορίστηκε στη Μακρόνησο.
Το 1950 έλαβε το πτυχίο της ιατρικής και το 1953 την ειδικότητα της παθολογίας. Υπήρξε βοηθός του αείμνηστου Έλληνα ιατρού και καθηγητού Βλαδίμηρου Μπένση (εγγονού του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα Β. Μπελίνσκι). Το 1955 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με το βαθμό Άριστα και το 1957 έλαβε και την ειδικότητα της καρδιολογίας. Υπηρέτησε ως πανεπιστημιακός επιμελητής και διορίστηκε υφηγητής της Θ΄ Παθολογικής κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1965 έως το 1985 υπηρέτησε ως Διευθυντής της Παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Νέας Ιωνίας «Αγία Όλγα». Υπήρξε πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας, πρόεδρος του Δ.Σ. του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και πρόεδρος του Δ.Σ. του νοσοκομείου «Ανδρέας Συγγρός». Πάνω απ’ όλα όμως ο Ιωάννης Πριόβολος υπήρξε ο σεμνός κι ακούραστος αγωνιστής στο πλευρό του πάσχοντος ανθρώπου.
Οι αρχές, το ήθος κι η επιστημοσύνη του αποτελούν βαριά παρακαταθήκη για τους νεαρούς ιατρούς της πατρίδας μας την οποία ευχόμεθα να τιμήσουν επάξια.
Κλεοπάτρα Κατακάλου
