Ο φετινός Ιούνης βρίσκει την ελληνική κοινωνία, αναστατωμένη και προβληματισμένη με όσα συμβαίνουν στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό της χώρας – σκηνικό που επηρεάζει άμεσα την ζωή και το «σπιτικό» των περισσοτέρων. Η ανεργία γιγαντώνεται, το μεροκάματο έχει συρρικνωθεί και δεν φτάνει να καλύψει τις βασικές ανάγκες επιβίωσης, ενώ η «δαμόκλειος σπάθη» των απολύσεων ή του κλεισίματος στα μικρομάγαζα κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μεγάλου μέρους των συμπολιτών μας. Δεν πρόκειται για κινδυνολογία, αλλά για βιωμένη πραγματικότητα, που αφορά όλους μας: ακόμα κι εκεί που φαίνεται να την γλιτώνουμε προς στιγμή, χτυπάει τον συνάδελφό μας, τον γείτονά μας, τον διπλανό μας.
«Θα είναι 50.000, θα είναι 150.000, θα είναι 1.500.000 οι απολυμένοι και οι χρεωκοπημένοι στο αμέσως επόμενο διάστημα; ή θα είμαστε όλοι;»
Σ΄ αυτό το κοινωνικό σκηνικό καλούμαστε να περάσουμε το μήνυμα της 26ης Ιουνίου, καθιερωμένης ως «Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών». Με την 24ωρη Απεργία που έχουμε αποφασίσει για τις 24/6/2011 και τις άλλες κινητοποιήσεις μας, φέρνουμε τη δουλειά μας και τα αιτήματά μας εκεί όπου ζούμε, εργαζόμαστε, αγωνιούμε και ονειρευόμαστε. Μες στην κοινωνία.
Το «Μνημόνιο», το «Μεσοπρόθεσμο», η «Τρόικα», η «Εθνική Συναίνεση», δεν είναι απλές φράσεις στο καθημερινό μας λεξιλόγιο ούτε απλώς πολιτικά διακυβεύματα. Είναι τα σημάδια μιας κακοποίησης. Ηχούν σαν διαπεραστικοί ήχοι μιας μηχανής, που αλέθει δικαιώματα, υπηρεσίες, ελευθερίες, βιοτικό επίπεδο και ελπίδα για αξιοπρεπή ζωή. Όλη η εξέλιξη και η ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, του εμπορίου, των επικοινωνιών, της παραγωγής, που έγινε με τις θυσίες και τον κάματό μας, αντί να επιστρέφει σε μας ως ποιοτική εξέλιξη της ζωής μας, ως εργασιακή και κοινωνική ασφάλεια, τελικά φαίνεται να θυσιάζεται στο βωμό των «Αγορών», μιας «θολής», εχθρικής και τελικά αβέβαιης Ευρωπαϊκής «Ένωσης» και του κέρδους των ολίγων. Την θυσία αυτή ενστερνίζονται και υποδαυλίζουν οι Κυβερνήσεις, οι Μεγαλοεπιχειρηματίες με τις καταθέσεις στην Ελβετία, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και άλλα πολιτικά φερέφωνά τους.
Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες, η αγανάκτηση και η οργή του κόσμου γίνεται ένα «τεράστιο ποτάμι», που είναι αποφασισμένο να κλονίσει τις ρηχές βεβαιότητες δεκαετιών και να διεκδικήσει τα αυτονόητα για Εργασία (και όχι Δουλοπαροικία), Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Φροντίδα, Ελεύθερο Χρόνο, Πολιτισμό, Συγκοινωνίες, Επικοινωνία ως Δημόσια Αγαθά. Και τελικά Ανάπτυξη για Όλους, δηλαδή με όρους κοινωνικούς και όχι με όρους λογιστικής.
Με την εξασφάλιση όλων αυτών δημιουργείται η «βάση» της Πρόληψης. Η ικανότητα και η δυνατότητα του ανθρώπου, μέσα σε αυτή την επίθεση, να διατηρεί στοιχεία που του δίνουν κοινωνική υπόσταση, όπως και την εμπιστοσύνη στη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια, αποτελούν τους ζωντανούς διαύλους της Πρόληψης.
Πυρήνας της δουλειά μας είναι η ενδυνάμωση του δυναμικού που ήδη ενυπάρχει σε πρόσωπα και κοινότητες προς την κατεύθυνση της Προσωπικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης. Απέναντι στον κατακερματισμό και τις «συντεχνιακές λογικές» τού πώς θα σώσει ο καθένας «το μαγαζάκι» του, απαντάμε με ενιαίο και κοινό αγώνα με τους συναδέλφους μας σε όλο τον χώρο υπηρεσιών Πρόληψης και Θεραπείας των Εξαρτήσεων και της Ψυχικής Υγείας, αλλά και με όλους τους εργαζόμενους συνολικά. Στον αγώνα αυτόν επιδιώκουμε να συναντούμαστε καθημερινά με τους αποδέκτες των υπηρεσιών μας και τις συλλογικότητες των τοπικών κοινωνιών που υπηρετούμε!
Από κοινού διεκδικούμε:
* Χρηματοδότηση των δομών και όχι περικοπές. Άμεση καταβολή των οφειλόμενων από το Υπουργείο Εσωτερικών προς τα Κέντρα Πρόληψης για το 2010 (8,5 εκατομμύρια Ευρώ).
*Συμβάσεις, αμοιβές και εργασιακά δικαιώματα που σέβονται τους εργαζόμενους και τους αποδέκτες των υπηρεσιών.
*Άμεσες προσλήψεις προσωπικού, ώστε να καλύπτονται κατ’ ελάχιστο οι αυξανόμενες ανάγκες των τοπικών κοινωνιών για υπηρεσίες πρόληψης και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας.
*Ακύρωση όλων των πιθανών σεναρίων συρρίκνωσης των δομών, απολύσεων προσωπικού δια μιας πρόχειρης «ψευτο-ενοποίησης» και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών σε όλα τα επίπεδα: Πρόληψη, Θεραπεία, Επανένταξη.
* Ιδρυτικό νόμο για τα Κέντρα Πρόληψης, στην κατεύθυνση ενός στέρεου δικτύου Δημόσιων Δομών, συνδεδεμένου με το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, Κοινωνικής Φροντίδας και Απεξάρτησης. Ένα θεσμικό πλαίσιο, που δεν θα αφήνει «παραθυράκια» κατάρρευσης ή «κλεισίματος» των δομών, αλλά θα παρέχει εργασιακή ασφάλεια και ουσιαστικά δικαιώματα στο προσωπικό τους. Ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή επικυρώνει την αβέβαιη και περιστασιακή μορφή ύπαρξης των Κέντρων Πρόληψης. Οι εταίροι τους, δηλαδή κυρίως η υποχρηματοδοτούμενη Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Αυτοδιοίκηση, έχουν τώρα και θεσμικά τη δυνατότητα να τα ιδρύουν και να τα διαλύουν ανάλογα με τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που επικρατούν τοπικά. Υπενθυμίζουμε ότι ακόμα και οι ασφαλιστικές δικλείδες που ζήτησε το Σωματείο σε αυτό το προσωρινό καθεστώς, προκειμένου να μειωθούν οι πιθανότητες κατάρρευσης του θεσμού, πραξικοπηματικά εξαφανίστηκαν από τον πρόσφατο νόμο.
Στις 26 Ιουνίου Πρόσωπα, Συλλογικότητες και Θεσμοί ενώνουμε τις φωνές μας για μια Ζωή με Νόημα και Αξιοπρέπεια. Την μόνη Ζωή χωρίς εξαρτήσεις. Το ΔΣ του Σωματείου
«Θα είναι 50.000, θα είναι 150.000, θα είναι 1.500.000 οι απολυμένοι και οι χρεωκοπημένοι στο αμέσως επόμενο διάστημα; ή θα είμαστε όλοι;»
Σ΄ αυτό το κοινωνικό σκηνικό καλούμαστε να περάσουμε το μήνυμα της 26ης Ιουνίου, καθιερωμένης ως «Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών». Με την 24ωρη Απεργία που έχουμε αποφασίσει για τις 24/6/2011 και τις άλλες κινητοποιήσεις μας, φέρνουμε τη δουλειά μας και τα αιτήματά μας εκεί όπου ζούμε, εργαζόμαστε, αγωνιούμε και ονειρευόμαστε. Μες στην κοινωνία.
Το «Μνημόνιο», το «Μεσοπρόθεσμο», η «Τρόικα», η «Εθνική Συναίνεση», δεν είναι απλές φράσεις στο καθημερινό μας λεξιλόγιο ούτε απλώς πολιτικά διακυβεύματα. Είναι τα σημάδια μιας κακοποίησης. Ηχούν σαν διαπεραστικοί ήχοι μιας μηχανής, που αλέθει δικαιώματα, υπηρεσίες, ελευθερίες, βιοτικό επίπεδο και ελπίδα για αξιοπρεπή ζωή. Όλη η εξέλιξη και η ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, του εμπορίου, των επικοινωνιών, της παραγωγής, που έγινε με τις θυσίες και τον κάματό μας, αντί να επιστρέφει σε μας ως ποιοτική εξέλιξη της ζωής μας, ως εργασιακή και κοινωνική ασφάλεια, τελικά φαίνεται να θυσιάζεται στο βωμό των «Αγορών», μιας «θολής», εχθρικής και τελικά αβέβαιης Ευρωπαϊκής «Ένωσης» και του κέρδους των ολίγων. Την θυσία αυτή ενστερνίζονται και υποδαυλίζουν οι Κυβερνήσεις, οι Μεγαλοεπιχειρηματίες με τις καταθέσεις στην Ελβετία, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και άλλα πολιτικά φερέφωνά τους.
Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες, η αγανάκτηση και η οργή του κόσμου γίνεται ένα «τεράστιο ποτάμι», που είναι αποφασισμένο να κλονίσει τις ρηχές βεβαιότητες δεκαετιών και να διεκδικήσει τα αυτονόητα για Εργασία (και όχι Δουλοπαροικία), Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Φροντίδα, Ελεύθερο Χρόνο, Πολιτισμό, Συγκοινωνίες, Επικοινωνία ως Δημόσια Αγαθά. Και τελικά Ανάπτυξη για Όλους, δηλαδή με όρους κοινωνικούς και όχι με όρους λογιστικής.
Με την εξασφάλιση όλων αυτών δημιουργείται η «βάση» της Πρόληψης. Η ικανότητα και η δυνατότητα του ανθρώπου, μέσα σε αυτή την επίθεση, να διατηρεί στοιχεία που του δίνουν κοινωνική υπόσταση, όπως και την εμπιστοσύνη στη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια, αποτελούν τους ζωντανούς διαύλους της Πρόληψης.
Πυρήνας της δουλειά μας είναι η ενδυνάμωση του δυναμικού που ήδη ενυπάρχει σε πρόσωπα και κοινότητες προς την κατεύθυνση της Προσωπικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης. Απέναντι στον κατακερματισμό και τις «συντεχνιακές λογικές» τού πώς θα σώσει ο καθένας «το μαγαζάκι» του, απαντάμε με ενιαίο και κοινό αγώνα με τους συναδέλφους μας σε όλο τον χώρο υπηρεσιών Πρόληψης και Θεραπείας των Εξαρτήσεων και της Ψυχικής Υγείας, αλλά και με όλους τους εργαζόμενους συνολικά. Στον αγώνα αυτόν επιδιώκουμε να συναντούμαστε καθημερινά με τους αποδέκτες των υπηρεσιών μας και τις συλλογικότητες των τοπικών κοινωνιών που υπηρετούμε!
Από κοινού διεκδικούμε:
* Χρηματοδότηση των δομών και όχι περικοπές. Άμεση καταβολή των οφειλόμενων από το Υπουργείο Εσωτερικών προς τα Κέντρα Πρόληψης για το 2010 (8,5 εκατομμύρια Ευρώ).
*Συμβάσεις, αμοιβές και εργασιακά δικαιώματα που σέβονται τους εργαζόμενους και τους αποδέκτες των υπηρεσιών.
*Άμεσες προσλήψεις προσωπικού, ώστε να καλύπτονται κατ’ ελάχιστο οι αυξανόμενες ανάγκες των τοπικών κοινωνιών για υπηρεσίες πρόληψης και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας.
*Ακύρωση όλων των πιθανών σεναρίων συρρίκνωσης των δομών, απολύσεων προσωπικού δια μιας πρόχειρης «ψευτο-ενοποίησης» και ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών σε όλα τα επίπεδα: Πρόληψη, Θεραπεία, Επανένταξη.
* Ιδρυτικό νόμο για τα Κέντρα Πρόληψης, στην κατεύθυνση ενός στέρεου δικτύου Δημόσιων Δομών, συνδεδεμένου με το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, Κοινωνικής Φροντίδας και Απεξάρτησης. Ένα θεσμικό πλαίσιο, που δεν θα αφήνει «παραθυράκια» κατάρρευσης ή «κλεισίματος» των δομών, αλλά θα παρέχει εργασιακή ασφάλεια και ουσιαστικά δικαιώματα στο προσωπικό τους. Ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή επικυρώνει την αβέβαιη και περιστασιακή μορφή ύπαρξης των Κέντρων Πρόληψης. Οι εταίροι τους, δηλαδή κυρίως η υποχρηματοδοτούμενη Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Αυτοδιοίκηση, έχουν τώρα και θεσμικά τη δυνατότητα να τα ιδρύουν και να τα διαλύουν ανάλογα με τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που επικρατούν τοπικά. Υπενθυμίζουμε ότι ακόμα και οι ασφαλιστικές δικλείδες που ζήτησε το Σωματείο σε αυτό το προσωρινό καθεστώς, προκειμένου να μειωθούν οι πιθανότητες κατάρρευσης του θεσμού, πραξικοπηματικά εξαφανίστηκαν από τον πρόσφατο νόμο.
Στις 26 Ιουνίου Πρόσωπα, Συλλογικότητες και Θεσμοί ενώνουμε τις φωνές μας για μια Ζωή με Νόημα και Αξιοπρέπεια. Την μόνη Ζωή χωρίς εξαρτήσεις. Το ΔΣ του Σωματείου
