Η καλή αντιπυρική προστασία στηρίζεται στην πρόβλεψη και στην πρόληψη. Στηρίζεται προπάντων και στο αμέριστο ενδιαφέρον, την έγκαιρη οργάνωση με συσκέψεις, ενημερώσεις και αποφάσεις.
Ως πότε οι Έλληνες θα υφίστανται τα δεινά της απρονοησίας, της προχειρότητας και της καταστολής; Ως πότε οι υπεύθυνοι ταγοί μας θα ενεργούν απρογραμμάτιστα, χωρίς σχέδιο και πρόβλεψη, θα έπονται των γεγονότων; Πότε θα καταλάβουν ότι η διοίκηση χρειάζεται πρόβλεψη και πρόληψη και όχι καταστολή; Πότε θα ακούσουν τη φωνή των προγόνων μας «κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν»;
Είναι ανεπίτρεπτο να δείχνουμε φροντίδα εκ των υστέρων για την επούλωση των πληγών από τις πυρκαγιές, να θυσιάζουμε τους ηρωικούς πυροσβέστες μας, να αναμένουμε την αναδάσωση, να υποθηκεύουμε το μέλλον μας με την καταστροφή του δάσους, να χτίζουμε νοσοκομείο κοντά σε ένα πηγάδι, ενώ θα ήταν καλύτερο να βάλουμε ένα φράχτη γύρω από αυτό.
Δεν μπορούμε, βέβαια, να εμποδίσουμε τον ισχυρό αέρα ή τον καύσωνα κατά τους θερινούς μήνες. Μπορούμε, όμως, ως υπεύθυνοι πολίτες να κόψουμε τα χόρτα από το οικόπεδό μας, να μην πετάμε τα σκουπίδια μας στο δάσος, να μην ανάβουμε φωτιά χωρίς μέτρα προφύλαξης, να μην πετάμε τα αναμμένα τσιγάρα μας, να ειδοποιούμε αμέσως την πυροσβεστική για κάποια φωτιά, να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας με τη φύση και να συμφιλιωθούμε με το φυσικό περιβάλλον.
Είναι ανάγκη ο δήμος, η περιφέρεια, καθένας μας, να αναλάβουμε τη διαφύλαξη των δασών, να επαγρυπνούμε τους θερινούς μήνες, να δράσουμε ως Προμηθείς, με σύνθημά μας «Καμιά φωτιά φέτος στην Ευρυτανία».
Επιμένουμε στην πρόληψη, όμως η αντιμετώπιση των πυρκαγιών δεν είναι μόνο υπόθεση της Πυροσβεστικής υπηρεσίας. Πρέπει να αποτελέσει μέλημα και της τοπικής Αυτοδιοίκησης και όλων των κατοίκων. Έτσι μπορεί σε τοπικό επίπεδο να υπάρξει αποτελεσματικός αντιπυρικός σχεδιασμός, με την υποχρέωση των ευαισθητοποιημένων πλέον πολιτών να αγρυπνούν για τον τόπο τους.
Οι Ευρυτάνες και οι συναρμόδιοι φορείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ένα απροστάτευτο δάσος είναι εύκολη λεία. Ένα εγκαταλειμμένο δάσος είναι πρόκληση. Ένα απροστάτευτο και εγκαταλειμμένο δάσος, σε εποχή συχνών ακραίων φαινομένων, είναι ένα... καμένο δάσος.
Ως πότε οι Έλληνες θα υφίστανται τα δεινά της απρονοησίας, της προχειρότητας και της καταστολής; Ως πότε οι υπεύθυνοι ταγοί μας θα ενεργούν απρογραμμάτιστα, χωρίς σχέδιο και πρόβλεψη, θα έπονται των γεγονότων; Πότε θα καταλάβουν ότι η διοίκηση χρειάζεται πρόβλεψη και πρόληψη και όχι καταστολή; Πότε θα ακούσουν τη φωνή των προγόνων μας «κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν»;
Είναι ανεπίτρεπτο να δείχνουμε φροντίδα εκ των υστέρων για την επούλωση των πληγών από τις πυρκαγιές, να θυσιάζουμε τους ηρωικούς πυροσβέστες μας, να αναμένουμε την αναδάσωση, να υποθηκεύουμε το μέλλον μας με την καταστροφή του δάσους, να χτίζουμε νοσοκομείο κοντά σε ένα πηγάδι, ενώ θα ήταν καλύτερο να βάλουμε ένα φράχτη γύρω από αυτό.
Δεν μπορούμε, βέβαια, να εμποδίσουμε τον ισχυρό αέρα ή τον καύσωνα κατά τους θερινούς μήνες. Μπορούμε, όμως, ως υπεύθυνοι πολίτες να κόψουμε τα χόρτα από το οικόπεδό μας, να μην πετάμε τα σκουπίδια μας στο δάσος, να μην ανάβουμε φωτιά χωρίς μέτρα προφύλαξης, να μην πετάμε τα αναμμένα τσιγάρα μας, να ειδοποιούμε αμέσως την πυροσβεστική για κάποια φωτιά, να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας με τη φύση και να συμφιλιωθούμε με το φυσικό περιβάλλον.
Είναι ανάγκη ο δήμος, η περιφέρεια, καθένας μας, να αναλάβουμε τη διαφύλαξη των δασών, να επαγρυπνούμε τους θερινούς μήνες, να δράσουμε ως Προμηθείς, με σύνθημά μας «Καμιά φωτιά φέτος στην Ευρυτανία».
Επιμένουμε στην πρόληψη, όμως η αντιμετώπιση των πυρκαγιών δεν είναι μόνο υπόθεση της Πυροσβεστικής υπηρεσίας. Πρέπει να αποτελέσει μέλημα και της τοπικής Αυτοδιοίκησης και όλων των κατοίκων. Έτσι μπορεί σε τοπικό επίπεδο να υπάρξει αποτελεσματικός αντιπυρικός σχεδιασμός, με την υποχρέωση των ευαισθητοποιημένων πλέον πολιτών να αγρυπνούν για τον τόπο τους.
Οι Ευρυτάνες και οι συναρμόδιοι φορείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ένα απροστάτευτο δάσος είναι εύκολη λεία. Ένα εγκαταλειμμένο δάσος είναι πρόκληση. Ένα απροστάτευτο και εγκαταλειμμένο δάσος, σε εποχή συχνών ακραίων φαινομένων, είναι ένα... καμένο δάσος.
