Πολυαγαπημένε μου αδελφέ Γιάννη,
βρισκόμαστε εδώ σήμερα οι συγγενείς σου και συναγωνιστές σου από το ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και τον Πανελλαδικό Σύλλογο Μνήμης ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ, για να σε αποχαιρετίσουμε.
Το πρωί ώρα 6, στις 9 Ιουνίου 2011, έφυγες για το υπερπέραν και άνοιξες μια βαθιά - αγιάτρευτη πληγή για την Τούλα σου και για τα παιδιά σας Σπύρο και Νίκο και τα εγγόνια σας Μαριλίνα, Γιάννη και Σπύρο. Και το μόνο βάλσαμο γι αυτή την οδύνη τους θα είναι στο πέρασμα του ο παράγοντας χρόνος ξεκίνησες για το τελευταίο ταξίδι σου χωρίς επιστροφή, αφού ανταποκρίθηκες, σε κάθε στάδιο της ζωής σου , στο ακέραιο, σε όλες τις υποχρεώσεις σου, στα καλώς εννοούμενα εγκόσμια καθήκοντα σου.
Ακόμα από την νεαρή, την εφηβική σου ηλικία διέθετες επίκτητες αρετές, προτερήματα και προσόντα τα οποία αποτέλεσαν γερά θεμέλια για την διαμόρφωση ενός χαρακτήρα Ανθρώπου, προκειμένου να υπηρετήσεις με σεμνότητα και ανιδιοτέλεια τα καθήκοντα σου απέναντι στην κοινωνία και την Πατρίδα.
Δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή σου, Γιάννη μου, να ασχοληθείς με την Ιατρική Επιστήμη και σεβάστηκες απολύτως τον Όρκο στον Ιπποκράτη.
Πριν την ανάβαση σου στις υψηλές πυραμίδες της Ιατρικής Επιστήμης, έζησες και συ Γιάννη, τα πέτρινα εκείνα μαύρα χρόνια του ΒΛ Παγκοσμίου Πολέμου, και της επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια τριπλής φασιστικής κατοχής της Πατρίδας μας.
Από το 1941 ολόκληρη η ενδεκαμελής οικογένεια μας, ανάμεσα τους και ο θείος μας Σεραφεϊμ, από την αρχή της κατοχής, πήρε ενεργό μέρος στον αγώνα κατά του φασισμού, του ιταλικού του Μουσολίνι, από τις 28 του Οκτώβρη του 1940 και μετά από τον Απρίλη του 1941, κατά του χιτλερισμού. Αργότερα μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, εσύ Γιάννη, από τον Φεβρουάριο του 1943 διετέλεσες υπεύθυνος της ΕΠΟΝ στην Ευρυτανία.
Ο Γιάννης υπήρξε άριστος μαθητής του Δημοτικού Σχολείου στη γενέτειρα μας τη Χρύσω και μετά άριστος παντού στη ζωή του, τόσο στο Γυμνάσιο στο Καρπενήσι, αλλά εκεί που διακρίθηκε ιδιαίτερα ήταν στα χρόνια που ήταν φοιτητής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών.
Η παραπέρα σταδιοδρομία του Γιάννη και οι εξελίξεις στις επιστημονικές του επιδόσεις στην Ιατρική Επιστήμη, η σταθερή πορεία του σε τέτοιες κατακτήσεις και η ανέλιξη του διακόπηκε για δύο χρόνια. Όταν μετά την καταραμένη συμφωνία της Βάρκιζας και κατά την διάρκεια του αδελφοκτόνου εμφύλιου πολέμου διετέλεσε τρόφιμος του «Δεύτερου Παρθενώνα» στη Μακρόνησο για δύο χρόνια, μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη και άλλους γνωστούς Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, σαν μέλος οικογένειας «ληστοσυμμοριτών», προκειμένου να υποστεί την ανάγκη διαπαιδαγώγησης και να ανανήψει.
Παρά της αντιξοότητες που έζησε, ύστερα από την απελευθέρωση του απ' τη Μακρόνησο και μετά την ήττα του Δ.Σ.Ε. το 1949, όταν στον αδελφοκτόνο εμφύλιο σκοτώθηκε, το 1948, η αδελφή μας η Σαβούλα, 22 χρονών και ο θείος μας Σεραφείμ. Το 1943 πέθανε ο πρωτότοκος αδελφός μας, ο Βαγγέλης δικηγόρος, στις επάλξεις του ΕΑΜ της Εθνικής Αντίστασης.
Ο Γιάννης ήταν ο μόνος που έμεινε στην Ελλάδα, όταν όλα τα άλλα αδέλφια του και οι γονείς μας, έζησαν επί τριάντα και πλέον χρόνια στην ξενιτιά ως πολιτικοί πρόσφυγες.
Ο Γιάννης, με τα πλούσια προσόντα και προτερήματα που διέθετε σαν χαρακτήρας και με αφοσίωση αταλάντευτη στη μελέτη και την έρευνα, έλαβε το 1950 το πτυχίο της Ιατρικής.
Το 1953 έλαβε την ειδικότητα της Παθολογίας.
Το 1957 έλαβε και την ειδικότητα της Καρδιολογίας.
Από το 1965 μέχρι το 1985 υπηρέτησε Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Νέας Ιωνίας «Αγία Όλγα».
Επί δέκα και πλέον χρόνια υπήρξε μέλος της εξεταστικής επιτροπής για τη χορήγηση ειδικότητας Παθολογίας.
Περί τις 100 και πλέον διατριβές, μελέτες και συμπεράσματα ερευνών του, δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά και ανακοινώθηκαν σε Ελληνικά και Διεθνή Συνέδρια.
Το 1996 πραγματοποιήθηκε από τον Πανελλαδικό Ιατρικό Σύλλογο εκδήλωση προς τιμήν του Γιάννη και διανεμήθηκε στους παρευρεθέντες ολόκληρος πανόδετος τόμος από εξακόσιες σελίδες, με μελέτες, διατριβές και έρευνες του Επιστήμονα Ιατρού Ιωάννη Πριόβολου.
Τον Οκτώβριο του 2000, κατά το 6° Πανελλήνιο Συνέδριο Παθολογίας, απονεμήθηκε στον Γιάννη το «Ασκληπιείο», Βραβείο, προς τιμήν του, ως διαπρέψαντα Ιατρό στο πεδίο του Καθήκοντος.
Για πολλά χρόνια υπήρξε Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας, δίπλα στους εκάστοτε Υπουργούς, όπως ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς, Ο Παρασκευάς Αυγερινός, ο Δημήτρης Κρεμαστινός, ο Κώστας Γείτονας και ο Λάμπρος Παπαδήμας.
Υπήρξε επίσης για πολλά χρόνια Πρόεδρος του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και του Νοσοκομείου «Ανδρέας Συγγρός».
Μια επίσης σημαντική ικανοποίηση για τον Γιάννη, στα σαράντα και πλέον χρόνια, ως θεράπων, σε πολλές εκατοντάδες αρρώστους, συνετέλεσε αποτελεσματικά, με τις διαγνώσεις του και τις οδηγίες του, στην αποκατάσταση της υγείας τους, και έτσι κατέκτησε την εμπιστοσύνη και την αγάπη της κοινής γνώμης, ως Δάσκαλος της Ιατρικής Επιστήμης.
Ακόμα μια φορά εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια Γιάννη, προς την σύζυγο σου, τα παιδιά σας, τα εγγόνια σας και από μέρους της αδελφής μας της Αθηνάς και του αδελφού μας του Μήτσου.
Αιωνία σου η Μνήμη Γιάννη μας.
Βασίλης Πριόβολος- Ερμής
