Με αφορμή όσα ελέχθησαν στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και πρόσφατα δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο με απαξιωτικούς χαρακτήρες για το δημοτικό γραφείο βοήθειας και καταγραφής ανέργων έχω να παρατηρήσω τα εξής:
Η ανεργία που μαστίζει την ελληνική οικογένεια εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς και κάθε μέρα εκατοντάδες κόσμος χάνει την δουλειά του.
Ο Δήμος Καρπενησίου δεν θα μπορούσε να μείνει αδρανής. Όπως αποφάσισε την ίδρυση του Κοινωνικού Παντοπωλείου, την προσφορά καυσίμων σε οικογένειες που τα φέρνουν δύσκολα πέρα, έτσι αποφάσισε την ίδρυση γραφείου Δημοτικού που θα βοηθά τους ανέργους.
Η κεντρική ιδέα του εγχειρήματος είναι η εξής: κάθε άνεργος θα μπορεί να απευθύνεται σε έναν συγκεκριμένο υπάλληλο του Δήμου, όπου θα καταγράφεται, θα δηλώνει με τι ασχολείτο, τι άλλο γνωρίζει να κάνει, την οικογενειακή κατάστασή του και το επίπεδο μόρφωσης του (πτυχίο – ξένες γλώσσες) και τίποτε άλλο.
Κάθε επιχειρηματίας που ψάχνει για ένα υπάλληλο θα μπορεί να παίρνει πληροφορίες από αυτό το γραφείο.
Ακόμα το γραφείο αυτό θα πληροφορεί τον άνεργο για ότι προκηρύσσεται μέσω του ΑΣΕΠ, του ΟΑΕΔ αλλά και ότι προγράμματα εκπαίδευσης ανέργων τρέχουν.
Τέλος, θα γνωρίζει ο Δήμος πως κινείται η ανεργία και θα μπορεί ο δήμαρχος να κουβεντιάζει το θέμα και να διεκδικεί κάτι περισσότερο όταν συναντιέται με την κεντρική εξουσία (βλέπε συνάντηση Μπακογιάννη – Γιαννίτση).
Το γραφείο θα ελέγχεται από 7μελές συμβούλιο – όπως λέει ο νόμος – όπου θα μετέχουν δημοτικοί σύμβουλοι όλων των παρατάξεων και δημότες. Αυτό και μόνο εγγυάται το αδιάβλητο και την διαφάνεια. Χτυπά τις πελατειακές σχέσεις και θέτει τους δημοτικό – πατέρες οριστικά στο περιθώριο.
Ό,τι άλλο υποστηρίζεται είναι εκ του πονηρού. Αλήθεια πως διογκώθηκε στον τόπο μας ο δημόσιος και «δημοτικός» τομέας; Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους μας.
Η ανεργία που μαστίζει την ελληνική οικογένεια εξαπλώνεται με γρήγορους ρυθμούς και κάθε μέρα εκατοντάδες κόσμος χάνει την δουλειά του.
Ο Δήμος Καρπενησίου δεν θα μπορούσε να μείνει αδρανής. Όπως αποφάσισε την ίδρυση του Κοινωνικού Παντοπωλείου, την προσφορά καυσίμων σε οικογένειες που τα φέρνουν δύσκολα πέρα, έτσι αποφάσισε την ίδρυση γραφείου Δημοτικού που θα βοηθά τους ανέργους.
Η κεντρική ιδέα του εγχειρήματος είναι η εξής: κάθε άνεργος θα μπορεί να απευθύνεται σε έναν συγκεκριμένο υπάλληλο του Δήμου, όπου θα καταγράφεται, θα δηλώνει με τι ασχολείτο, τι άλλο γνωρίζει να κάνει, την οικογενειακή κατάστασή του και το επίπεδο μόρφωσης του (πτυχίο – ξένες γλώσσες) και τίποτε άλλο.
Κάθε επιχειρηματίας που ψάχνει για ένα υπάλληλο θα μπορεί να παίρνει πληροφορίες από αυτό το γραφείο.
Ακόμα το γραφείο αυτό θα πληροφορεί τον άνεργο για ότι προκηρύσσεται μέσω του ΑΣΕΠ, του ΟΑΕΔ αλλά και ότι προγράμματα εκπαίδευσης ανέργων τρέχουν.
Τέλος, θα γνωρίζει ο Δήμος πως κινείται η ανεργία και θα μπορεί ο δήμαρχος να κουβεντιάζει το θέμα και να διεκδικεί κάτι περισσότερο όταν συναντιέται με την κεντρική εξουσία (βλέπε συνάντηση Μπακογιάννη – Γιαννίτση).
Το γραφείο θα ελέγχεται από 7μελές συμβούλιο – όπως λέει ο νόμος – όπου θα μετέχουν δημοτικοί σύμβουλοι όλων των παρατάξεων και δημότες. Αυτό και μόνο εγγυάται το αδιάβλητο και την διαφάνεια. Χτυπά τις πελατειακές σχέσεις και θέτει τους δημοτικό – πατέρες οριστικά στο περιθώριο.
Ό,τι άλλο υποστηρίζεται είναι εκ του πονηρού. Αλήθεια πως διογκώθηκε στον τόπο μας ο δημόσιος και «δημοτικός» τομέας; Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους μας.