τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις…».
Είναι μερικές στιγμές στη ζωή μας που πρέπει να πάρουμε αποφάσεις τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό σύνολο (εάν βρισκόμαστε σε κάποια αιρετή θέση), που είναι δύσκολες, επίπονες, δυσάρεστες για κάποιους και το κυριότερο, σημαδεύουν το υπόλοιπο της ζωής τους για πάντα.
Σε μια τέτοια θέση βρέθηκαν την Κυριακή το βράδυ οι Έλληνες βουλευτές.
Δεν θα σταθώ στο πολιτικό δίλλημα, που δεν ήταν άλλο παρά ποιος θα πληρώσει τελικά την οικονομική κρίση. Ο εργαζόμενος λαός, οι μικροί έμποροι και οι επιτηδευματίες ή η αστική πλούσια τάξη και οι τραπεζίτες. Θα σταθώ στο πώς ένας πολιτικός καταπατάει τον όρκο που έδωσε να υπηρετεί την πατρίδα και το Σύνταγμα, πως πάει κόντρα στην συνείδησή του (αν υπάρχει) και πως υποτάσσεται στην κομματική γραμμή και πειθαρχία με αντάλλαγμα να είναι αρεστός στον αρχηγό και ξανά υποψήφιος.
Σ’ αυτό το πλαίσιο οι περισσότεροι βουλευτές του κοινοβουλίου μας πήραν «ελαφρά τη καρδία» απόφαση αρεστή στους δυνάστες μας και όχι στον λαό μας, μη εξαιρουμένου και του αγαπητού γιατρού Ηλία Καρανίκα που ο λαός της Ευρυτανίας με την ψήφο του τον τίμησε δις και τον έστειλε εκπρόσωπό μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Όμως δυστυχώς νομίζουμε ότι δεν εκτίμησε σωστά τα πράγματα και τις καταστάσεις και δεν είδε την οφθαλμοφανή δυσαναλογία υπέρ του όχι σε μεγάλο ποσοστό (χαρακτηριστικό παράδειγμα το γκάλοπ – ψηφοφορία μιας μόνο ημέρας του Ευρυτανικού Παλμού που σε ποσοστό 80% οι Ευρυτάνες του έλεγαν όχι ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΨΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΚΟΙΤΑΞΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΑ.
Αγαπητέ κύριε Καρανίκα μην απογοητευτείς εάν οι συμπατριώτες μας σου πουν όχι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση…
Έπρεπε να μετρήσεις καλύτερα την άποψη της κοινωνίας και των συμπολιτών μας.
Έπρεπε να μην ξεχάσεις από πού ξεκίνησες γιατί εκεί σήμερα αλλά και στην ευρύτερη περιοχή ζουν άνθρωποι οι οποίοι υποφέρουν, δεν έχουν να πληρώσουν πετρέλαιο να ζεσταθούν αυτοί και τα παιδιά τους. Με δυσκολία βρίσκουν χρήματα να αγοράσουν τα προς το ζην παρότι δεν είναι τεμπέληδες.
Σε εσένα, αλλά και στους άλλους εκπροσώπους των δυναστών μας, αλλά και σε αυτούς που έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως και τώρα όψιμα υποστηρίζουν μνημόνια, PSI, SDS ή και εγώ δεν ξέρω τι, και μιλάω ξεκάθαρα για τους υποψηφίους της Ν.Δ., το μόνο που οφείλουμε είναι ένα απλό «ευχαριστώ δεν θα πάρω, ευχαριστώ δεν είμαι φίλος», για να έχουμε τουλάχιστον ΕΜΕΙΣ ΗΣΥΧΗ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ.
