Βιογραφικό που προκαλεί ζαλάδα είναι αυτό του νέου υπουργού Παιδείας Γιώργου Μπαμπινιώτη. Είναι άλλωστε η πρώτη φορά που στο υπουργείο Παιδείας τοποθετείται υπουργός "σχετικός" με το αντικείμενο...Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1939. Τελείωσε το 9ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Το 1962 πήρε το πτυχίο του, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Πριν συμπληρώσει τα τριάντα πέντε, έγινε τακτικός καθηγητής Γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 1991 εκλέχθηκε πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής και το 2000 Πρύτανης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, θέση που κράτησε μέχρι το 2006.
Είναι ακόμα, πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Αρσακείων - Τοσιτσείων Σχολείων, πρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού και Πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας των Αθηνών.
Το 2009 ορίστηκε επικεφαλής του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και έχει αναλάβει το διάλογο για τις αλλαγές στο Λύκειο και το εξεταστικό σύστημα ως προς την εισαγωγή στα Ανώτατα Ιδρύματα.
Αρθρογραφεί τακτικά στην εφημερίδα «Το Βήμα» ενώ ήταν και επιστημονικός συντάκτης τηλεοπτικών εκπομπών στην Κρατική Τηλεόραση. Υπό την καθοδήγησή του λειτουργεί το «Κέντρο Λεξικολογίας» που το 1998 εξέδωσε το «Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας», το οποίο γνώρισε εκδοτική επιτυχία.
Είναι επίσης, τακτικό μέλος τής “European Academy of Sciences and Arts”(Salzburg), Τακτικό μέλος τής Μόνιμης Διεθνούς Επιτροπής Γλωσσολόγων (CIPL), Πρόεδρος τής Γλωσσικής Εταιρείας των Αθηνών, τακτικό μέλος τής Societas Linguistica Europaea. Διετέλεσε Πρόεδρος τού Παιδαγωγικού Ινστιτούτου τής Ελλάδος, μέλος τής Επιτροπής Εκδόσεως της Εγκυκλοπαίδειας «Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα» και τής θεματικής Εγκυκλοπαίδειας τής Εκδοτικής Αθηνών (Γλωσσολογία).
Ανήκει στους εισηγητές τής Σύγχρονης (Μοντέρνας) Γλωσσολογίας στην Ελλάδα. Από τους πρώτους δίδαξε τις σύγχρονες μεθόδους αναλύσεως τής γλώσσας, τις οποίες και εφήρμοσε σε αναλύσεις τής δομής τής αρχαίας και τής νέας ελληνικής γλώσσας. Επέμεινε στον τρόπο διδασκαλίας τής μητρικής γλώσσας βάσει τής επικοινωνιακής μεθόδου συνδυασμένης με τη γραμματική και τη σύνταξη (δομολειτουργική προσέγγιση). Ασχολήθηκε συστηματικά με τη λεξικογραφία.
Καρπός τής ενασχόλησής του με τα αντικείμενα αυτά είναι το «Λεξικό τής Νέας Ελληνικής» (1998, γ΄ εκδ. 2008), «Λεξικό για το Σχολείο και το Γραφείο» (2004), «Μικρό Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας» (2006, β΄ έκδοση 2009), «Ορθογραφικό Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας» (2008) και (από κοινού με τον Χρ. Κλαίρη) η «Γραμματική τής Νέας Ελληνικής. Δομολειτουργική–Επικοινωνιακή» (2005), «Συνοπτική Γραμματική τής Νέας Ελληνικής. Δομολειτουργική-Επικοινωνιακή» (2007). Εκδότης τού περιοδικού «Γλωσσολογία», Διευθυντής τής σειράς «Γλώσσα-Κείμενο-Επικοινωνία».
