Το Σύνταγμα παραβιάζεται καθημερινά από την κυβέρνηση, αδυνατώντας το ίδιο, ως κατασκεύασμα του πολιτικού συστήματος και όχι ως γνήσιο δημιούργημα του λαού, να μας προστατέψει. Η κοινωνία και ειδικότερα τα μεσαία και κατώτερα οικονομικά στρώματα, οδηγούνται… στην εξαθλίωση.
Η Εθνική Κυριαρχία παραχωρήθηκε στις ορέξεις των δανειστών. Η Ελλάδα μετατράπηκε από ελεύθερη χώρα σε προτεκτοράτο. Τα εισοδήματα χάθηκαν. Η ρευστότητα επίτηδες και τεχνηέντως στέρεψε για να μας γονατίσουν. Έρχεται τώρα και η σειρά της απώλειας της ακίνητης περιουσίας μας, την οποία θα αγοράσουν πλέον για πενταροδεκάρες ξένοι και Έλληνες φοροεισπράκτορες. Κι εμείς; Εμείς μένουμε καθηλωμένοι στον καναπέ, παρακολουθώντας από τις τηλεοπτικές οθόνες κάποιες δήθεν συγκρούσεις μέσα στο ίδιο το σύστημα και στρεφόμενοι οι μεν κατά των δε λες κι ότι αυτό θα μας λύσει το πρόβλημα.
Γιατί λοιπόν δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος;
Αφενός, μας έχουν πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, αφετέρου το πολιτικό σύστημα και το σύστημα προπαγάνδας των ΜΜΕ δεν επιτρέπουν να ξεχωρίσει κάποια ηγετική φυσιογνωμία ή κάποια κοινωνική κίνηση που θα ηγηθεί μιας αντίδρασης. Όλα παίζονται μέσα από το κλειστό θεατρικό και κρατικοπαρασιτικό πολιτικό σύστημα, το οποίο ελέγχεται και καθοδηγείται από αντιλαϊκά συμφέροντα.
Από την αρχή αυτής της υπόθεσης, εδώ και τρία χρόνια, μας τρομοκράτησαν και μας έπεισαν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ενώ λύσεις υπήρχαν πολλές. Έτσι σιγά - σιγά και διαχρονικά περιόριζαν τις εναλλακτικές λύσεις και έκαναν τη θέση μας όλο και πιο δύσκολη. Ταυτόχρονα, το πολιτικό σύστημα, καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, είχε διαπαιδαγωγήσει το λαό στα μέτρα του. Είχε εντάξει το λαό στην πολιτική μέσα από δίκτυα εκλογικής πελατείας και πολιτικής πατρωνίας και κυρίως μέσα από κομματικά ελεγχόμενα συνδικάτα. Καμία λαϊκή διεργασία στο παρελθόν ποτέ δεν αφέθηκε να εκδηλωθεί αυθόρμητα. Οι ανεξάρτητες φωνές απομονώθηκαν. Από τα δημοτικά σχολεία μέχρι την κυβέρνηση και τον ΠτΔ, όλα ήταν αυστηρά κομματικοποιημένα και όπως αποδεικνύεται σήμερα, απόλυτα καθοδηγούμενα από τα συμφέροντα που έλεγχαν τα κόμματα.
Επομένως σήμερα, είναι σχεδόν αδύνατο να ξεσηκωθεί ο κόσμος ακόμα και αν οι δανειστές τον βγάλουν από τα σπίτια του και γυρνάει γυμνός στους δρόμους. Μεγάλη απόδειξη αυτού είναι τόσο οι άνεργοι μισθωτοί όσο και οι άνεργοι ελεύθεροι επαγγελματίες. Από τη στιγμή που τους πρόδωσαν και τους εγκατέλειψαν οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες, έμειναν εντελώς απροετοίμαστοι και ασύνδετοι για να αντιδράσουν. Έτσι αναγκαστικά οδηγούμαστε όλοι στον πάτο, περιμένοντας πλέον από τις εταιρίες δημοσκοπήσεων να μας υποδείξουν τι πρέπει να ψηφίσουμε.
Θα περάσουν πολλές δεκαετίες πλέον για να καταλάβει ο λαός ότι τα διάφορα «ξέφωτα» και τα διάφορα «φώτα στα τούνελ» που του τάζουν είναι απλά απάτη για να τον κρατούν καθηλωμένο στον καναπέ, έστω και ασκεπή σε λίγο.
Ένας καναπές και μια τηλεοπτική οθόνη θα είναι σύντομα η μόνη μας περιουσία, αλλά ταυτόχρονα και οι αλυσίδες της σκλαβιάς μας.
Παρά ταύτα όμως υπάρχει λύση στο πρόβλημα, αρκεί να αποφασίσουμε να ασχοληθούμε σοβαρά και υπεύθυνα με αυτό. Λέω σοβαρά και υπεύθυνα διότι μέχρι τώρα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν αντιστάθηκε στα συμβαίνοντα εις βάρος του λαού με πρόγραμμα και δυναμισμό. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον τόπο μας, που είναι μια σμικρογραφία της μεγάλης Ελλάδας. Και εδώ λοιπόν στην Ευρυτανία δεν κινείται κανένας για να αλλάξει την κατάσταση ή έστω να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα. Το σύστημα συνεχίζει να λειτουργεί εις βάρος όλων των Ευρυτάνων και κανένας δεν αντιδρά. Είπαν ότι θα κλείσουν τα Ειρηνοδικεία στον Δήμο Αγράφων και αμέσως ο Βουλευτής μας, προέβη σε δηλώσεις ότι έκανε ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ επί της ουσίας και δεν πρόκειται να μπει λουκέτο στα Ειρηνοδικεία. Μετά από την «παρέμβαση» του Βουλευτή τα Ειρηνοδικεία έκλεισαν οριστικά και με τη βούλα. Προ καιρού ακούστηκε ότι μεθοδεύουν την συγχώνευση του Γηροκομείου Καρπενησίου, στο οποίο μάλιστα έγινε επίσημη ληστεία πάνω από 2.500.000,00 ευρώ και αμέσως ο Βουλευτής Ευρυτανίας προέβη σε ανακοίνωση ότι κατέθεσε τροπολογία για να μείνει αυτοδιοίκητο το Γηροκομείο. Μετά και από αυτή την «παρέμβαση» το σύστημα μας ανακοίνωσε ότι τελικά το Γηροκομείο θα συγχωνευτεί με τα θεραπευτήρια του Δομοκού , της Χαλκίδας και το ορφανοτροφείο αρρένων Λαμίας. Πολλές οι περιπτώσεις των λεγομένων «παρεμβάσεων» με κορυφαία αυτή της ψήφισης των μέτρων «για τελευταία φορά», που δεν αξίζει να τις απαριθμήσουμε σε τούτες τις λιγοστές αράδες, γιατί θα απογοητευτούμε περισσότερο.
Τι θα γίνει όμως στην Ευρυτανία, πόσο θα αντέξει ακόμη ο Ευρυτάνας αυτό το σύστημα, ποιος θα τον στηρίξει να αντισταθεί; Φοβάμαι αδέλφια πως δεν θα βρούμε στήριξη από κανένα. Από τον πολιτικό χώρο δεν έχουμε να λάβουμε τίποτε καθότι αυτοί, οι πολιτικοί της συγκεκριμένης πολιτικής σκηνής, δεν νοιάζονται για τον κόσμο και τα προβλήματά του, αλλά για το πώς θα βολευτούν και για το πώς θα βολέψουν κάποιους ξεχρεώνοντας γραμμάτια, όπως έγινε προ ημερών. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και εδώ μαύρα χάλια. Αιρετοί που πήραν εντολή να υπηρετήσουν τον λαό και τον τόπο, έγιναν πρωταγωνιστές ενός περίεργου θεάτρου σκιών, με τους μισούς να καταφέρονται κατά των άλλων και τους άλλους μισούς να σιωπούν ένοχα.
Μέσα σε όλα αυτά, μοναδική όαση η τοπική εκκλησία, που σιωπηρά και χωρίς τυμπανοκρουσίες είναι δίπλα σε πάσχοντες συνανθρώπους , όπου με συντονισμένες κινήσεις προσφέρει ανακούφιση σε πολλές πολύτεκνες οικογένειες, με την διανομή τροφίμων κάθε μήνα αλλά και άλλων ενισχύσεων. Ανάλογη και ουσιαστική είναι και η κίνηση του Συλλόγου Πολυτέκνων του τόπου μας, ο ρόλος του οποίου είναι καθοριστικός σε τούτες τις δύσκολες ώρες.
Όλα αυτά φίλες και φίλοι είναι καλά και χρειαζούμενα, όμως είναι ασπιρίνες μπροστά στα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν. Οι Ευρυτάνες και κατ΄ επέκταση οι Έλληνες χρειάζονται στήριξη ζωής και δεν την βρίσκουν πουθενά. Από πού λοιπόν θα αντλήσουν δύναμη ανύψωσης τα αδέλφια μας, ποιος θα σταθεί δίπλα τους; Υπάρχει κάποιος να μας ξεσηκώσει;
Αν και στην παρούσα φάση κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο, εμείς δεν θα πρέπει να μείνουμε άλλο απαθείς. Χρειάζεται τόλμη και απόφαση ζωής για να το κάνουμε. Αν κοιτάξουμε λίγο πίσω, θα διαπιστώσουμε ότι πάντα εμείς οι Έλληνες, βρίσκαμε λύση και ξεφεύγαμε από τα δύσκολα. Ας το ξαναεπιχειρήσουμε λοιπόν και τον τρόπο του ξεσηκωμού θα τον βρούμε…
Η Εθνική Κυριαρχία παραχωρήθηκε στις ορέξεις των δανειστών. Η Ελλάδα μετατράπηκε από ελεύθερη χώρα σε προτεκτοράτο. Τα εισοδήματα χάθηκαν. Η ρευστότητα επίτηδες και τεχνηέντως στέρεψε για να μας γονατίσουν. Έρχεται τώρα και η σειρά της απώλειας της ακίνητης περιουσίας μας, την οποία θα αγοράσουν πλέον για πενταροδεκάρες ξένοι και Έλληνες φοροεισπράκτορες. Κι εμείς; Εμείς μένουμε καθηλωμένοι στον καναπέ, παρακολουθώντας από τις τηλεοπτικές οθόνες κάποιες δήθεν συγκρούσεις μέσα στο ίδιο το σύστημα και στρεφόμενοι οι μεν κατά των δε λες κι ότι αυτό θα μας λύσει το πρόβλημα.
Γιατί λοιπόν δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος;
Αφενός, μας έχουν πείσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, αφετέρου το πολιτικό σύστημα και το σύστημα προπαγάνδας των ΜΜΕ δεν επιτρέπουν να ξεχωρίσει κάποια ηγετική φυσιογνωμία ή κάποια κοινωνική κίνηση που θα ηγηθεί μιας αντίδρασης. Όλα παίζονται μέσα από το κλειστό θεατρικό και κρατικοπαρασιτικό πολιτικό σύστημα, το οποίο ελέγχεται και καθοδηγείται από αντιλαϊκά συμφέροντα.
Από την αρχή αυτής της υπόθεσης, εδώ και τρία χρόνια, μας τρομοκράτησαν και μας έπεισαν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ενώ λύσεις υπήρχαν πολλές. Έτσι σιγά - σιγά και διαχρονικά περιόριζαν τις εναλλακτικές λύσεις και έκαναν τη θέση μας όλο και πιο δύσκολη. Ταυτόχρονα, το πολιτικό σύστημα, καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, είχε διαπαιδαγωγήσει το λαό στα μέτρα του. Είχε εντάξει το λαό στην πολιτική μέσα από δίκτυα εκλογικής πελατείας και πολιτικής πατρωνίας και κυρίως μέσα από κομματικά ελεγχόμενα συνδικάτα. Καμία λαϊκή διεργασία στο παρελθόν ποτέ δεν αφέθηκε να εκδηλωθεί αυθόρμητα. Οι ανεξάρτητες φωνές απομονώθηκαν. Από τα δημοτικά σχολεία μέχρι την κυβέρνηση και τον ΠτΔ, όλα ήταν αυστηρά κομματικοποιημένα και όπως αποδεικνύεται σήμερα, απόλυτα καθοδηγούμενα από τα συμφέροντα που έλεγχαν τα κόμματα.
Επομένως σήμερα, είναι σχεδόν αδύνατο να ξεσηκωθεί ο κόσμος ακόμα και αν οι δανειστές τον βγάλουν από τα σπίτια του και γυρνάει γυμνός στους δρόμους. Μεγάλη απόδειξη αυτού είναι τόσο οι άνεργοι μισθωτοί όσο και οι άνεργοι ελεύθεροι επαγγελματίες. Από τη στιγμή που τους πρόδωσαν και τους εγκατέλειψαν οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες, έμειναν εντελώς απροετοίμαστοι και ασύνδετοι για να αντιδράσουν. Έτσι αναγκαστικά οδηγούμαστε όλοι στον πάτο, περιμένοντας πλέον από τις εταιρίες δημοσκοπήσεων να μας υποδείξουν τι πρέπει να ψηφίσουμε.
Θα περάσουν πολλές δεκαετίες πλέον για να καταλάβει ο λαός ότι τα διάφορα «ξέφωτα» και τα διάφορα «φώτα στα τούνελ» που του τάζουν είναι απλά απάτη για να τον κρατούν καθηλωμένο στον καναπέ, έστω και ασκεπή σε λίγο.
Ένας καναπές και μια τηλεοπτική οθόνη θα είναι σύντομα η μόνη μας περιουσία, αλλά ταυτόχρονα και οι αλυσίδες της σκλαβιάς μας.
Παρά ταύτα όμως υπάρχει λύση στο πρόβλημα, αρκεί να αποφασίσουμε να ασχοληθούμε σοβαρά και υπεύθυνα με αυτό. Λέω σοβαρά και υπεύθυνα διότι μέχρι τώρα ΚΑΝΕΝΑΣ δεν αντιστάθηκε στα συμβαίνοντα εις βάρος του λαού με πρόγραμμα και δυναμισμό. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον τόπο μας, που είναι μια σμικρογραφία της μεγάλης Ελλάδας. Και εδώ λοιπόν στην Ευρυτανία δεν κινείται κανένας για να αλλάξει την κατάσταση ή έστω να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα. Το σύστημα συνεχίζει να λειτουργεί εις βάρος όλων των Ευρυτάνων και κανένας δεν αντιδρά. Είπαν ότι θα κλείσουν τα Ειρηνοδικεία στον Δήμο Αγράφων και αμέσως ο Βουλευτής μας, προέβη σε δηλώσεις ότι έκανε ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ επί της ουσίας και δεν πρόκειται να μπει λουκέτο στα Ειρηνοδικεία. Μετά από την «παρέμβαση» του Βουλευτή τα Ειρηνοδικεία έκλεισαν οριστικά και με τη βούλα. Προ καιρού ακούστηκε ότι μεθοδεύουν την συγχώνευση του Γηροκομείου Καρπενησίου, στο οποίο μάλιστα έγινε επίσημη ληστεία πάνω από 2.500.000,00 ευρώ και αμέσως ο Βουλευτής Ευρυτανίας προέβη σε ανακοίνωση ότι κατέθεσε τροπολογία για να μείνει αυτοδιοίκητο το Γηροκομείο. Μετά και από αυτή την «παρέμβαση» το σύστημα μας ανακοίνωσε ότι τελικά το Γηροκομείο θα συγχωνευτεί με τα θεραπευτήρια του Δομοκού , της Χαλκίδας και το ορφανοτροφείο αρρένων Λαμίας. Πολλές οι περιπτώσεις των λεγομένων «παρεμβάσεων» με κορυφαία αυτή της ψήφισης των μέτρων «για τελευταία φορά», που δεν αξίζει να τις απαριθμήσουμε σε τούτες τις λιγοστές αράδες, γιατί θα απογοητευτούμε περισσότερο.
Τι θα γίνει όμως στην Ευρυτανία, πόσο θα αντέξει ακόμη ο Ευρυτάνας αυτό το σύστημα, ποιος θα τον στηρίξει να αντισταθεί; Φοβάμαι αδέλφια πως δεν θα βρούμε στήριξη από κανένα. Από τον πολιτικό χώρο δεν έχουμε να λάβουμε τίποτε καθότι αυτοί, οι πολιτικοί της συγκεκριμένης πολιτικής σκηνής, δεν νοιάζονται για τον κόσμο και τα προβλήματά του, αλλά για το πώς θα βολευτούν και για το πώς θα βολέψουν κάποιους ξεχρεώνοντας γραμμάτια, όπως έγινε προ ημερών. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και εδώ μαύρα χάλια. Αιρετοί που πήραν εντολή να υπηρετήσουν τον λαό και τον τόπο, έγιναν πρωταγωνιστές ενός περίεργου θεάτρου σκιών, με τους μισούς να καταφέρονται κατά των άλλων και τους άλλους μισούς να σιωπούν ένοχα.
Μέσα σε όλα αυτά, μοναδική όαση η τοπική εκκλησία, που σιωπηρά και χωρίς τυμπανοκρουσίες είναι δίπλα σε πάσχοντες συνανθρώπους , όπου με συντονισμένες κινήσεις προσφέρει ανακούφιση σε πολλές πολύτεκνες οικογένειες, με την διανομή τροφίμων κάθε μήνα αλλά και άλλων ενισχύσεων. Ανάλογη και ουσιαστική είναι και η κίνηση του Συλλόγου Πολυτέκνων του τόπου μας, ο ρόλος του οποίου είναι καθοριστικός σε τούτες τις δύσκολες ώρες.
Όλα αυτά φίλες και φίλοι είναι καλά και χρειαζούμενα, όμως είναι ασπιρίνες μπροστά στα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν. Οι Ευρυτάνες και κατ΄ επέκταση οι Έλληνες χρειάζονται στήριξη ζωής και δεν την βρίσκουν πουθενά. Από πού λοιπόν θα αντλήσουν δύναμη ανύψωσης τα αδέλφια μας, ποιος θα σταθεί δίπλα τους; Υπάρχει κάποιος να μας ξεσηκώσει;
Αν και στην παρούσα φάση κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο, εμείς δεν θα πρέπει να μείνουμε άλλο απαθείς. Χρειάζεται τόλμη και απόφαση ζωής για να το κάνουμε. Αν κοιτάξουμε λίγο πίσω, θα διαπιστώσουμε ότι πάντα εμείς οι Έλληνες, βρίσκαμε λύση και ξεφεύγαμε από τα δύσκολα. Ας το ξαναεπιχειρήσουμε λοιπόν και τον τρόπο του ξεσηκωμού θα τον βρούμε…
