Ο Γιάννης Φραγκίστας, οπλαρχηγός του αγώνα του 21 από την Ανατ. Φραγκίστα, υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του Κατσαντώνη αλλά και του Καραϊσκάκη. Πρόσφερε πολλά, πολύ περισσότερα από άλλους αγωνιστές που μετά το τέλος του αγώνα έγιναν οι εκλεκτοί της Διοίκησης. Φυσικά, όπως και οι Γιολδασαίοι, ο Γιάννης Φραγκίστας, ήταν απέναντι στον Μαυροκορδάτο και τις ραδιουργίες του. Ήταν πιστός στην Κυβέρνηση, στη Διοίκηση και στο Θρόνο αν και ήταν παραγκωνισμένος. Πέθανε στη Λαμία, την 25η Μαρτίου 1861 σε ηλικία 97 ετών και η κηδεία του έγινε, με όλες τις τιμές, στον Άγιο Νικόλαο Λαμίας, την 26η Μαρτίου . Μεταφέρθηκε και τάφηκε, κατά επιθυμία του, από τα παιδιά του στο «χωρίον» Κόμμα της Λαμίας.
Ο Δικηγόρος, Λεωνίδας Δ. Κλωτσιάρης της Λαμίας εκφώνησε μεγάλο επικήδειο λόγο. Από τον λόγο αυτό επιλέγουμε μερικά κομμάτια που παρουσιάζονται με τη γλώσσα της εποχής. «Και έτερον λείψανον του Ιερού αγώνος, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Φραγκίστας απήλθεν εις την αιώνιον ζωήν πλήρες ημερών και δόξης. Και ημερών μεν, διότι απεβίωσε την 25η Μαρτίου 1861 εις ηλικίαν 97 ετών, δόξης δε, διότι και προ της Ελληνικής Επαναστάσεως μετά τους Κατσαντώνη, Δίπλα, Λεπενιώτη, Καραϊσκάκη και άλλων επίσης γενναίων και ατρομήτων συστρατιωτών της ελευθερίας, οιωνεί ζώσα και ένοπλος διαμαρτύρησης κατά της τυραννίας, εμάχετο κατά των τυράννων Τούρκων και εν καιρώ του υπέρ ελευθερίας αγώνος (=1821) ηγωνίσθη ενδόξως και μετά την σύστασιν της βασιλείας (=1833) σπουδαίας και πολύτιμους προσέφερεν εις το έθνος και εις τον θρόνο υπηρεσίας».
Και σε άλλο σημείο του λόγου ο ομιλητής: «Μετά δε την δια προδοσίας σύλληψη του Κατσαντώνη και την εν Φουρνά δολοφονίαν του Λεπενιώτου, υπό Νικοθέου, ο Αλή Πασάς δια να περιποιηθεί δήθεν τους καπεταναίους του Λεπενιώτη, διορίζει τον Καραϊσκάκη Κολτσήν (αρχηγόν του μεταβατικού) εις Ντζιστάνου ,τον Χουσιάδαν, εις Νευρόπολιν και τον Ι.Φραγκίσταν εις το Κόλι της Ρενδίνης ,ένθα μέχρι της ενάρξεως της επαναστάσεως ήταν ο επίλεκτος διοικησίς του ως συγκεντρώσαντος την τε πολιτικήν, ποινικήν και στρατιωτικήν δικαιοδοσίαν».
Και από την προεπαναστατική του δράση δίνεται από τον ομιλητή μεταξύ άλλων και ο φόνος του Βεληγκέκα : «Φθάνει ο Βεληγκέκας εις Άγραφα ενσπείρων τον τρόμον εις τους δυστυχείς κατοίκους και δια σκληροτέρων βασάνων προσπαθών την ανακάλυψιν των Κατσαντωναίων, ειδοποιείται ότι οι κλέπται ευρίσκονται εις Αλαμάναν (θέσις του Δήμου Αγραίων των Αγράφων) εκεί πραγματικώς τον περίμεναν. Ο Βεληγκέκας ην ωκύπους και μόλις ηδύναντο να τον ακολουθήσωσι 30 εκ των συνεταίρων του, των λοιπών υπολειπομένων δέκα λεπτά της ώρας βραδύτερον. Ο Ιωάννης Φραγκίστας λαμβάνει το τελεσκόπιον μετά του Καραϊσκάκη και διακρίνουσιν αυτόν μεταξύ των 30 διότι τον εγνώριζον αμφότεροι ότε ήταν εις Ιωάννινα. Αμέσως επιπέσουσι κατά των Αλβανών και φονεύσουσι τον Βεληγκέκαν και τινά των συντρόφων του πληγώσουσι εις τον σιαγώνα τον νυν στρατηγόν, τότε γραμματέα του Βεληγκέκα, Πάνον Ράγκον».
Εδώ περιγράφεται η μάχη όπου σκοτώθηκε ο Βεληγκέκας, καθώς επίσης δίνεται η πληροφόρηση ότι ο Ράγκος, φίλος μετέπειτα του Μαυροκορδάτου, αντίζηλος και αντίπαλος ακλουθούσε τους Τούρκους. Αυτός ήταν ο Γιάννης Φραγκίστας, άλλο ένα ονομαστό τέκνο της Ευρυτανίας. Μια γιορτή για τον Γιάννη Φραγκίστα, από το Δήμο Αγράφων ίσως είναι ένα μνημόσυνο μνήμης.
Άποψη. Ο Νέος λογότυπος του Δήμου Καρπενησίου του οποίου είμαι Δημότης και μπορώ να έχω άποψη, είναι κατά την γνώμη μου «ανιστόρητος». Δεν εκφράζει την ιστορικότητα του τόπου και των ανθρώπων που έζησαν ως αγωνιστές του ‘Έθνους, ως δάσκαλοι του γένους ,ως άνθρωποι των γραμμάτων. Δεν εκφράζει τους ανθρώπους που βιώνουν τον τόπο σπιθαμή προς σπιθαμή ως γεωργοί, ως κτηνοτρόφοι, ως επαγγελματίες. Σίγουρα η Ευρυτανία δεν είναι μόνο ξύλο, πέτρα και περιβάλλον. Είναι για όλους μας, η Ευρυτανία μας.
