Ξεχάσαμε άλλες αξίες στη ζωή που δίνουν νόημα ύπαρξης, όπως είναι η κοινωνική αλληλεγγύη, η φιλία και η ευγνωμοσύνη, προσωπική και συλλογική. Η αλληλεγγύη, για τους πολλούς κατάντησε έννοια μόνο για τα λεξικά. Η φιλία, όπως την εννοούσε ο Ξένιος Δίας εξέλειπε προ πολλού και αντικαταστάθηκε με σχέσεις «αντιπαροχής» δηλαδή όσο διαρκεί η ιδιοτέλεια και το συμφέρον υπάρχει. Μετά από αυτό ατονίζει και χάνεται. Τέλος, η ευγνωμοσύνη που ξεχωρίζει τα άτομα και τους λαούς που εμφορούνται με περίσσευμα ψυχής δείχνει και αυτή να χάνεται και σε πολλές περιπτώσεις (όπου υπάρχει) να καπελώνεται από κομματικές (ψευδο)ιδεολογίες που περικλείουν μικρόψυχη αχαριστία σε όποιους έχουν προσφέρει πολλά σε αυτή τη χώρα. Μιλάμε για τους μικρούς και μεγάλους ευεργέτες που στις δύσκολες ώρες της πατρίδας βοήθησαν την νεοσύστατη Ελλάδα να βγει από την τέφρα και να σταθεί στα πόδια της. Ας θυμηθούμε τη γνωστή ρήση που λέει: «ουδείς πιο αχάριστος από τον ευεργετηθέντα». Όταν ο Μέγας Ναπολέων, με το στρατό του, σάρωνε την Ευρώπη παρουσιάστηκαν συμπτώματα απειθαρχίας σε μερικούς αξιωματικούς. Σε μια επιτελική σύσκεψη αυτό του το ανέφεραν άλλοι έμπιστοι αξιωματικοί. Εκείνος έκπληκτος τους απάντησε: μα εγώ δεν ευεργέτησα κανέναν, πως είναι δυνατόν να με υπονομεύουν. Και όμως, έκανε το λάθος με διακρίσεις στις επιλογές, λένε οι ιστορικοί.
Ένας από τους αληθινά μεγάλους ευεργέτες της νεότερης Ελλάδας είναι ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Αδιαφόρως με το πώς και γιατί απέκτησε αμύθητο πλούτο και παρότι δεν γεννήθηκε στο ελλαδικό χώρο (Τουρκία), αγάπησε και βοήθησε με ποικίλους τρόπους την Ελλάδα. Η χώρα μας έγινε γνωστή στα πέρατα της οικουμένης με τον Ωνάση και το Ζορμπά (Καζαντζάκης). Ίσως λιγότερο ακόμη από τα όσα αρχαία μνημεία της. Έζησε έντονη και πολυτάραχη ζωή και πέθανε πικραμένος στο Παρίσι ύστερα από τον αδόκητο θάνατο του Αλέξανδρου. Για τη σύγχρονη Ελλάδα θα καταγράψουμε δυο – τρεις ανεπανάληπτες (μέχρι τώρα) ιδιαίτερα γενναίες ευεργεσίες. Η Ολυμπιακή Αεροπορία δωρίστηκε στην ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς να καταλήξει το Ελντοράντο της κομματακρατίας με το γνωστό τέλος της. Με κληροδοτήματα εκατομμυρίων δολαρίων σήμερα έχουμε ως καύχημα το Ωνάσειο Καρδιολογικό Νοσοκομείο στη Λεωφόρο Συγγρού, το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη κ.α. Η αχαριστία όμως είναι εδώ, παραμονεύει. Η μικροψυχία που φέρνει και τη λησμονιά τσακίζει κόκαλα. Οι μεγάλοι ευεργέτες ξεχάστηκαν.
Γεμίσαμε την Ελλάδα με ονόματα και προτομές πολιτικών, πολλοί από τους οποίους η προσφορά στην ελλαδική κοινωνία είναι επιεικώς αμφισβητήσιμη. Σήμερα, στην Αθήνα του 2012 δεν θα βρείτε πουθενά μια προτομή με τον Αριστοτέλη Ωνάση ή έστω ένα μεγάλο δρόμο με το όνομά του.
Οι εκπαιδευτικοί μας από ότι γνωρίζω και γνωρίζω αρκετά καλά, ελάχιστα πράγματα διδάσκουν για τους μεγάλους ευεργέτες από τον Αβέρωφ και το Ζάππα μέχρι τον Ωνάση.
Θυμάμαι ακόμη όταν ένα χρόνο μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα κέρδισε τις εκλογές η «αλλαγή». Τότε με μόνο το σύνθημα «αλλαγή» χαροποίησε τους περισσότερους πολίτες ότι επιτέλους, η Ελλάδα θα γύριζε σελίδα. Προς τα πού όμως;
Από τους πρώτους μήνες κιόλας βγήκαν στα κανάλια «ιδεολόγοι σοσιαλιστές» με κηρύγματα φθόνου και πολλές φορές μίσους για όσους είχαν μια περιουσία, μια καλή δουλειά, έπρεπε όλα να ισοπεδωθούν προς τα κάτω.
Ο Ωνάσης δεν εξαιρέθηκε από αυτό το αμόκ φθόνου με την αμίμητης κακότητας πρόταση να ανοίξει ο Σκορπιός, όπου είναι οι τάφοι της οικογένειας, για να πηγαίνουν οι γονείς με τα παιδιά να κάνουν βόλτες στο νησί. Οι ελληνικές θάλασσες εκατοντάδες μικρά και μεγάλα νησιά δεν χωράγανε τις «οικογένειες» για τους απαραίτητους περιπάτους (!)
Σε διαστήματα μεγάλης οικονομικής και πνευματικής κρίσης, σαν αυτή που βιώνει η πατρίδα μας σήμερα, όταν μαζί με ότι άλλο, τραυματίζεται και η εθνική περηφάνια (όση απέμεινε) οι ευαισθησίες μεγαλώνουν. Η «ανάγκη» για την κατασκευή αποδιοπομπαίου από το χώρο της δημοσιογραφίας επίσης είναι μεγάλη. Έτσι, πρόσφατα η γνωστή Ελληνίδα, διεθνούς φήμης τραγουδίστρια, Νανά Μούσχουρη, από συγκεκριμένο κανάλι κατηγορήθηκε για «ανθελληνικές δηλώσεις» που έκανε σε καλλιτεχνική περιοδεία της στη Γερμανία. Οι δηλώσεις είναι γνωστές, δεν είπε τίποτα το ανθελληνικό, παρά μονάχα την πραγματικότητα για τα αίτια και τη συμπεριφορά ημών των Ελλήνων, τα οποία, ακόμα και σήμερα με τη χώρα και τους πολίτες, στην αχερουσία, δεν θέλουμε να ακούσουμε την αλήθεια. Η κακότητα και πάλι στο προσκήνιο. Λιγότερο γνωστοί δημοσιογράφοι από την ΤV ζήτησαν στη Μούσχουρη να αλλάξει το όνομά της και να το κάνει γερμανικό.
Με την ίδια ευκολία και χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό την «συμβούλεψαν» να μην ξαναέρθει στην Ελλάδα.
Οι μεγάλοι Έλληνες της διασποράς ζούνε και πεθαίνουν ξεχασμένοι και αγνοημένοι από το εθνικό κέντρο την Ελλάδα. Γιατί;
