Θλιβερή η πρωτιά ανεργίας στους νέους που έχει η χώρα μας. Και αυτό διαπιστώνουμε εύκολα και βιώνουμε καθημερινά το δράμα στις οικογένειές μας, αφού κάθε μία έχει ένα ή δύο άτομα άνεργα με πτυχίο ή μη. Κατάντησε η Ελλάδα μας χώρα ανέργων νέων και ανήμπορων γερόντων.
Η κυβέρνηση μπροστά στην παγκόσμια πληθυσμιακή έκρηξη, που σημαίνει δισεκατομμύρια νέων ανέργων, στην καλπάζουσα κρίση και στην τεχνολογική έξαρση με την εφαρμογή του αυτοματισμού, που σημαίνει δραματική μείωση των θέσεων εργασίας, οφείλει να δράσει αμέσως με αγαστή σύμπνοια και συνεργασία όλων των κομμάτων για τη λήψη επειγόντων δραστικών μέτρων.
Είναι καιρός πλέον να καταλάβουμε ότι η ανάπτυξη στον καιρό της παγκοσμιοποίησης δεν δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, αλλά συσσώρευση πλούτου. Η προσδοκία περισσότερων θέσεων απασχόλησης απομακρύνεται συνεχώς λόγω της κρίσης. Γι’ αυτό πρέπει να αποκτήσει η χώρα μας μια οικονομία που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας και αυτό θέλει χρόνο και απαιτεί επώδυνες διαρθρωτικές αλλαγές. Ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να επιχειρηθεί μια συλλογική αντιμετώπιση της ανεργίας και μια ενιαία στρατηγική.
Δεν αρκεί να κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, να αναδεικνύουμε με οιονδήποτε τρόπο το πρόβλημα, να επαναλαμβάνουμε καθημερινά έρευνες και να συγκρίνουμε ποσοστά. Το λύκο τον βλέπουμε, η χιονοστιβάδα μάς απειλεί, το ποτάμι της ανεργίας έρχεται ορμητικό και απειλεί να πνίξει κυριολεκτικά την Ελλάδα.
Το ευπαθέστερο και το πιο πονεμένο κομμάτι της κοινωνίας μας είναι οι άνεργοι νέοι μας. Ως πότε θα τρέφονται και θα επιβιώνουν με τη στήριξη των γονέων τους; Πότε θα βρουν τη χαμένη ελπίδα τους, θα υλοποιήσουν τα όνειρά τους, θα αυτονομηθούν; Πώς θα απεγκλωβιστούν από τα ναρκωτικά, θα απελευθερωθούν από τις μελαγχολίες και τις νευρώσεις; Ως πότε θα αποτελούν το επιστημονικό προλεταριάτο της χώρας; Πότε θα προσφέρουν τις γνώσεις τους, για τις οποίες ξοδεύτηκαν τεράστιες περιουσίες;
Η κυβέρνηση μπροστά στην παγκόσμια πληθυσμιακή έκρηξη, που σημαίνει δισεκατομμύρια νέων ανέργων, στην καλπάζουσα κρίση και στην τεχνολογική έξαρση με την εφαρμογή του αυτοματισμού, που σημαίνει δραματική μείωση των θέσεων εργασίας, οφείλει να δράσει αμέσως με αγαστή σύμπνοια και συνεργασία όλων των κομμάτων για τη λήψη επειγόντων δραστικών μέτρων.
Είναι καιρός πλέον να καταλάβουμε ότι η ανάπτυξη στον καιρό της παγκοσμιοποίησης δεν δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, αλλά συσσώρευση πλούτου. Η προσδοκία περισσότερων θέσεων απασχόλησης απομακρύνεται συνεχώς λόγω της κρίσης. Γι’ αυτό πρέπει να αποκτήσει η χώρα μας μια οικονομία που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας και αυτό θέλει χρόνο και απαιτεί επώδυνες διαρθρωτικές αλλαγές. Ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να επιχειρηθεί μια συλλογική αντιμετώπιση της ανεργίας και μια ενιαία στρατηγική.
Δεν αρκεί να κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, να αναδεικνύουμε με οιονδήποτε τρόπο το πρόβλημα, να επαναλαμβάνουμε καθημερινά έρευνες και να συγκρίνουμε ποσοστά. Το λύκο τον βλέπουμε, η χιονοστιβάδα μάς απειλεί, το ποτάμι της ανεργίας έρχεται ορμητικό και απειλεί να πνίξει κυριολεκτικά την Ελλάδα.
Το ευπαθέστερο και το πιο πονεμένο κομμάτι της κοινωνίας μας είναι οι άνεργοι νέοι μας. Ως πότε θα τρέφονται και θα επιβιώνουν με τη στήριξη των γονέων τους; Πότε θα βρουν τη χαμένη ελπίδα τους, θα υλοποιήσουν τα όνειρά τους, θα αυτονομηθούν; Πώς θα απεγκλωβιστούν από τα ναρκωτικά, θα απελευθερωθούν από τις μελαγχολίες και τις νευρώσεις; Ως πότε θα αποτελούν το επιστημονικό προλεταριάτο της χώρας; Πότε θα προσφέρουν τις γνώσεις τους, για τις οποίες ξοδεύτηκαν τεράστιες περιουσίες;
