Γράφει ο Λεωνίδας Μπούργος
Στις 14 Μαΐου 2011 «εξεμέτρησεν το ζην» ο αειθαλής και πάντοτε ακμαίος μπάρμπα – Γιώργος Αρβανίτης του Ιωάννου. Με την απουσία του το χωριό μας – Φουρνά Ευρυτανίας – έγινε φτωχότερο.
Ο μεταστάς «απήλθε» ήσυχα και αθόρυβα, όπως ήσυχος και αθόρυβος, πλην πολυτάλαντος, ήταν ο βίος του. Δεν κατείχε πτυχία και περγαμηνές, κατείχε, όμως τη ζωή, σε όλο της το πλάτος και το βάθος και σε όλο της το μεγαλείο.
Υπήρξε άψογος οικογενειάρχης, στοργικός σύζυγος, φιλόστοργος πατέρας και τρυφερός παππούς. Βιοπαλαιστής και αγωνιστής στα πρώτα και δύσκολα χρόνια και αργότερα άριστος τεχνίτης – μαραγκός ανεπανάληπτος. Τι είδους μαραγκός; Καλλιτέχνης, χρυσοχέρης και λεπτουργός.
Τα καλλιτεχνήματα που δημιούργησε, θα παραμένουν αναλλοίωτα για να διδάσκουν τους μεταγενέστερους τι σημαίνει τελειότητα, ομορφιά, ευσυνειδησία και «μπέσα». Πριν από αρκετά χρόνια τον ερώτησα, να πληροφορηθώ κάτι περισσότερο, για το επάγγελμά του: «Μπάρμπα – Γιώργο, ποια είναι η κύρια ασχολία σου γύρω από τη μαραγκοσύνη;». Με κοίταξε μ’ εκείνο το γλυκό και αφοπλιστικό του χαμόγελο και μου έδωσε αποστομωτική απάντηση: «Φτιάχνω ό,τι γίνεται από ξύλο». Κατάλαβα ότι ο άνθρωπος έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην τέχνη του και εσιώπησα.
Ο εκλιπών υπήρξε υπόδειγμα ήθους και εντιμότητας, εξαίρετος συγχωριανός, ακραιφνής και ανυποχώρητος πατριώτης και ευσεβής χριστιανός.
Η μοίρα, όμως, όχι μόνο δεν τον άφησε ανέγγιχτο, αλλά του επισώρευσε πλήγματα απανωτά. Έχασε πρώτα το αγαπημένο του παιδί Γιάννη, στη συνέχεια την προσφιλή του σύζυγο Αλεξάνδρα και τελευταία την μοναδική κόρη του Αθηνά. Ο μπάρμπα – Γιώργος επέδειξε Ιώβειο καρτερικότητα σε όλα αυτά τα χτυπήματα και παρά τις τόσες πικρίες κατόρθωσε να επιβιώσει 97 χρόνια.
Ευτυχώς, αφήνει πίσω του δύο θαυμάσια παιδιά, τον Σωτήρη και τον Δημήτρη, επαγγελματικά, κοινωνικά και οικογενειακά αποκατεστημένα κι έτσι στα γεράματά του είχε την απαιτούμενη περιποίηση και φροντίδα, καθότι και οι νύφες του, Σοφία και Μαγδαληνή, στάθηκαν στο ύψος του χρέους τους.
Αείμνηστε μπάρμπα – Γιώργο, «πορεύσου εν ειρήνη». Ο Πανάγαθος Δημιουργός θα τάξει, την ασύγκριτη σε αγνότητα και καθαρότητα ψυχή σου, «εν Σκηναίς Δικαίων»!
Ας είναι ανάλαφρο και χλοερό το χώμα της Φουρνάς, που έχει αγκαλιάσει το σκήνωμα της ψυχής σου και η Μνήμη Σου Αιωνία.
Στις 14 Μαΐου 2011 «εξεμέτρησεν το ζην» ο αειθαλής και πάντοτε ακμαίος μπάρμπα – Γιώργος Αρβανίτης του Ιωάννου. Με την απουσία του το χωριό μας – Φουρνά Ευρυτανίας – έγινε φτωχότερο.
Ο μεταστάς «απήλθε» ήσυχα και αθόρυβα, όπως ήσυχος και αθόρυβος, πλην πολυτάλαντος, ήταν ο βίος του. Δεν κατείχε πτυχία και περγαμηνές, κατείχε, όμως τη ζωή, σε όλο της το πλάτος και το βάθος και σε όλο της το μεγαλείο.
Υπήρξε άψογος οικογενειάρχης, στοργικός σύζυγος, φιλόστοργος πατέρας και τρυφερός παππούς. Βιοπαλαιστής και αγωνιστής στα πρώτα και δύσκολα χρόνια και αργότερα άριστος τεχνίτης – μαραγκός ανεπανάληπτος. Τι είδους μαραγκός; Καλλιτέχνης, χρυσοχέρης και λεπτουργός.
Τα καλλιτεχνήματα που δημιούργησε, θα παραμένουν αναλλοίωτα για να διδάσκουν τους μεταγενέστερους τι σημαίνει τελειότητα, ομορφιά, ευσυνειδησία και «μπέσα». Πριν από αρκετά χρόνια τον ερώτησα, να πληροφορηθώ κάτι περισσότερο, για το επάγγελμά του: «Μπάρμπα – Γιώργο, ποια είναι η κύρια ασχολία σου γύρω από τη μαραγκοσύνη;». Με κοίταξε μ’ εκείνο το γλυκό και αφοπλιστικό του χαμόγελο και μου έδωσε αποστομωτική απάντηση: «Φτιάχνω ό,τι γίνεται από ξύλο». Κατάλαβα ότι ο άνθρωπος έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην τέχνη του και εσιώπησα.
Ο εκλιπών υπήρξε υπόδειγμα ήθους και εντιμότητας, εξαίρετος συγχωριανός, ακραιφνής και ανυποχώρητος πατριώτης και ευσεβής χριστιανός.
Η μοίρα, όμως, όχι μόνο δεν τον άφησε ανέγγιχτο, αλλά του επισώρευσε πλήγματα απανωτά. Έχασε πρώτα το αγαπημένο του παιδί Γιάννη, στη συνέχεια την προσφιλή του σύζυγο Αλεξάνδρα και τελευταία την μοναδική κόρη του Αθηνά. Ο μπάρμπα – Γιώργος επέδειξε Ιώβειο καρτερικότητα σε όλα αυτά τα χτυπήματα και παρά τις τόσες πικρίες κατόρθωσε να επιβιώσει 97 χρόνια.
Ευτυχώς, αφήνει πίσω του δύο θαυμάσια παιδιά, τον Σωτήρη και τον Δημήτρη, επαγγελματικά, κοινωνικά και οικογενειακά αποκατεστημένα κι έτσι στα γεράματά του είχε την απαιτούμενη περιποίηση και φροντίδα, καθότι και οι νύφες του, Σοφία και Μαγδαληνή, στάθηκαν στο ύψος του χρέους τους.
Αείμνηστε μπάρμπα – Γιώργο, «πορεύσου εν ειρήνη». Ο Πανάγαθος Δημιουργός θα τάξει, την ασύγκριτη σε αγνότητα και καθαρότητα ψυχή σου, «εν Σκηναίς Δικαίων»!
Ας είναι ανάλαφρο και χλοερό το χώμα της Φουρνάς, που έχει αγκαλιάσει το σκήνωμα της ψυχής σου και η Μνήμη Σου Αιωνία.
